Zeilen

De voorspelling is overdag een zuidoosten wind, die 's avonds en 's nachts via zuidwest draait naar noordwest. Dat is een mooie voorspelling om via Markermeet, IJmuiden en de Noordzee richting Zeeland te zeilen, dus dat gaan we proberen. Dat scheelt ons een hoop kanaalvaren.

In de haven van Urk lijkt de wind noordoost, dat zou mooi zijn om te parasailoren. Buiten de haven is het echt zuidoost, dus gewoon aan de wind op het grootzeil. Veel wind is er niet, en regelmatig lijkt de wind weg te vallen maar het komt toch steeds weer goed. We vertrokken om 11:30 uur en zijn 14:30 uur in de Houtribsluizen. Het hele stuk was in een rak te bezeilen.

Bij de sluis zien we de replica van de Batavia, met de hele hoge spiegel. We vragen ons af waarom dat was, en denken dat het was om indruk maken. Richting Amsterdam staat er wat meer wind, iets zuidelijker, maar we kunnen weer in een stuk van de Houtrib naar de Oranjesluizen. Zo af en toe halen we 7 knopen. We varen een halve mijl ten noorden van de beroepsgeul, waar het erg rustig is. Soms is het warm, dan zijn er weer even wolken. Al met al zeer ontspannen zeilen. Eenmaal door de Oranjesluizen motoren we het Noordzeekanaal door. Daar treffen we de restanten van de Gay Parade: bootjes met veel mensen, ballonnen en piepschuim in het water.

Om half tien zijn we door de sluizen bij IJmuiden, de sluiswachter was zo vriendelijk om op ons te wachten ook al waren we nog ruim een mijl van de sluis af. Zodra we binnen waren gingen de deuren dicht. Op zee is het rustig, maar de wind is dan al wel zuid, en hij draait snel verder naar ZZW. Pal tegen dus. Omdat we in de loop van de ochtend in Vlissingen de sluis door willen wordt het dus motoren. Jason en Elly doen de eerste shift tot Scheveningen, om 01:00 uur 's nachts doet Gilbert de tweede shift tot voor Schouwen.

Bij Rotterdam is het niet druk in de Eurogeul, maar wel erg druk met zandboten voor de tweede Maasvlakte. In het donker kruisen ze steeds voor of achterlangs. Eenmaal liggen we op ramkoers, dan wijkt de zandboot netjes uit. Dat zie je eerst op de AIS, en dan veranderen de navigatielichten van kleur. Op dit soort momenten is de AIS echt van hele grote waarde: je kunt zien wat voor soort boot er komt, wat zijn koers is, en of de boot de koers aanpast. Op de Noordzee is AIS is echt goud waard. En de andere boten kunnen ons ook zien, inclusief onze koers.

Voorbij Stellendam trekt de wind behoorlijk aan, en komt er navenant meer golfslag. Nog steeds de wind pal op de kop, de boot maakt flinke klappen, niet echt lekker slapen meer in de voorhut. Als we bij Schouwen richting Westkapelle varen draait de wind snel door naar noordwest. We zeilen nog een eindje op gijpkoers, waar de boombrake zijn waarde weer bewijst. In de smalle geul onder Walcheren lijkt ons gijpen niet zo veilig, het laatste stukje doen we op de genua. En dan op de motor Vlissingen rond het kanaal in. Om 10:30 uur zijn we door de sluis.

Het laatste stukje naar Middelburg kost nog even tijd, we moeten vijf bruggen passeren en steeds wachten. Alleen de twee bruggen in Middelburg zelf gaan snel achter elkaar open. In de stadshaven van Middelburg krijgen we een box aangewezen. Dat gaat allemaal soepel. 's Middags krijgen we bezoek van mijn broer, die met zijn gezin over is uit Canada voor de zomervakantie.

We liggen naast de watersport winkel van Jos Boone, waar we voor vertrek nog een volle gastank en een nieuwe stootwil halen. We tanken de boot ook weer vol met diesel. Uit de getankte liters en draaiuren concluderen we dat de motor ongeveer 4 liter per uur gebruikt. Vanaf de haven is het een klein halfuurtje varen naar de sluizen bij Veere. Daar hebben we geluk, de boten varen naar binnen als we aankomen. We kunnen zo mee en zijn snel door de sluis.

Op het Veerse Meer is ons plan aan te leggen bij de Schutteplaat. De steiger aan de noordoost zijde is leeg en voor ons diep genoeg. Bij veel van de steigers staat minder dan een meter water, voor ons te weinig. Daarna komt mijn zus met haar gezin. We maken er een luie dag van. Een beetje spelen met de surfplank, wat zwemmen en krabben vangen, en aan het einde van de dag nog een rondje waterskieen met de maan boven Veere.

Vergeleken met 20 jaar geleden is er veel veranderd, vooral onder water. Er zijn nu mosselen, Japanse oesters, zeesterren en kwallen. Het water is ook weer zouter dan vroeger, omdat er dagelijks vers Oosterschelde water wordt ingelaten. Op het eiland staan nu Dixi toiletten.

Dinsdag op de plaats rust aan de Schutteplaat. Vanmiddag een rondje Veerse Dam - Haringvreter gevaren met mijn zus en haar man. Het Veerse Meer is een lang en smal meer, met veel ondieptes. De variable diepgang komt dan wel van pas, hoewel je niet echt scherp kunt zeilen met het zwaard omhoog. Verder vooral heerlijk weer om met een wijntje op het achterdek te zitten. Dat hebben we dus gedaan. Een groot deel van de dag onder toeziend oog van een zilvermeeuw.

Woensdag begint de dag mooi en warm. Mijn zus komt met haar gezin en onze moeder naar de Schutteplaat, met de surfplank. Jason en Maxime kunnen dus nog een poging wagen. Dat lukt heel aardig. Als de wind helemaal wegvalt gaan we nog een rondje skieen. Er is wel veel deining van andere boten. In de loop van de middag gaat het zachtjes regenen, en varen we verder naar de Schelphoekplaat om daar te ankeren. Een advies uit de vaarwijzer Deltaqebied van Olav Cox, en inderdaad een rustig plekje. Donderdag willen we voor ons doen vroeg door de sluis bij Katse Veer, vanaf de Schelphoekplaat een klein half uurtje varen.

De warmste dag van de vakantie varen we terug van het Veerse Meer naar het Haringvliet. De voorspelling is 30 graden, met een ZO wind kracht 3. Een tocht met drie sluizen en een brug, en dat zullen we weten.

Om 08:30 gaan we anker op richting Zandkreeksluis, waar we even na 09:00 uur zijn. We zien de brug aan de Oosterschelde kant net dichtgaan, dus verwachten snel te kunnen schutten. Dat gebeurt niet, pas om 10:00 uur (!) mogen we de sluis in. Waarom we zolang moesten wachten is ons een raadsel. Hadden we ons toch moeten melden op de marifoon? De sluis heeft twee bruggen, dus hinder voor het wegverkeer kan de reden niet zijn.

Op de Oosterschelde staat nog een beetje wind, dus eenmaal uit de Zandkreek zetten we het zeil. Maar even voorbij Kats begint de vloedstroom te lopen. We zijn later dan gepland en hebben echt de motor nodig. Tot de Krammersluis zeilen we af en toe een stukje (als er 6-8 knopen wind is), en we motoren stukjes, als de wind weer wegvalt. Om 14:30 uur zijn we bij de Krammersluis. Het is 46 graden onder de buiskap. Kwart voor vier zijn we op het Volkerak. De wind is dan NNO en nog steeds zwak, dus we motoren naar de Volkeraksluizen. Om vijf uur aan het hellingwerk. Dat geeft ons anderhalf uur om te koken. Vanaf 18:30 mag de brug weer open voor ons, dan is de spits voorbij.

Als we om 19:15 uur in de sluis liggen, horen we dat er problemen zijn met de Haringvlietbrug. De brug gaat op gepubliceerder tijden open, maar om 18:30 iir en 19:00 uur zijn er geen openingen geweest. Als wij om 19:45 bij de brug zijn is er nog geen teken van leven. Ook geen antwoord op de marifoon. Elly belt met het nummer uit de ANWB Wateralmanak, en krijgt dezelfde mevrouw die ons bij de sluis instructies gaf. Ze meldt dat de brugwachter niet op zijn werk was verschenen, en dat er zojuist een andere brugwachter bij haar (op de Volkeraksluis) de sleutel heeft gehaald. "Hij is op de fiets, dus het duurt nog eventjes". Maar na 5 minuten zien we een eenzame fietser op de brug die stopt bij het brugwachterhuis. De lichten gaan op rood-groen. We mogen erdoor.

Ons plan is om te overnachten bij Tiengemeten. Het laatste stukje gaan we op de Parasailor richting ankerplaats aan de westpunt van het eiland. We halen het laatste stukje met halve wind 4 knopen uit 7 knopen wind. Niet verkeerd.

De volgende ochtend het laatste stukje naar de thuishaven.

Het is redelijk weer, we hebben weer een paar dagen gewerkt, tijd dus om een rondje te varen. De windvoorspelling is NW kracht 3 voor donderdag, windstil voor vrijdag, en zuidwest kracht 4 tot 5 voor zaterdag. Ideaal dus om heen en weer naar Breskens te varen, circa 45 mijl. Ook een goede eerste 'zeetrip' om samen te doen, een sluis, en verder gewoon doorvaren.

Als we om 10 uur bij de sluis komen zijn de deuren net dicht van de vorige schutting. We moeten vrij lang wachten. Maar net voor 11 uur zijn we buiten. De wind staat vrijwel recht op het Slijkgat, dus we motoren naar zee. Aan het eind van de geul hijsen we de zeilen, en gaan we richting Ooster buitenton. Boven land hangen nog wolken, maar op zee is het zonnig en dat blijft het de hele dag. Ondanks dat er weinig wind is, staat er wel een rare deining waardoor het niet echt gemakkelijk loopt op dek. Aan de wind lopen we circa 4-5, in het begin soms 6 knopen, met de stroom erbij ruim 5-7. Dat is mooi. We varen ver uit de kust, langs de buitentonnen NBJ - MBJ - ZBJ. Als we verder komen wordt de wind minder, de golfslag ook. Een mooie zomerdag op een bijna lege zee.

Na ZBJ moeten we bijna pal zuid. Met de wegvallende wind schiet dat niet echt meer op, 2 knopen en de stroom vooral dwars. We zetten de parasailor om er nog het beste van te maken. Daarmee varen we weer vier knopen, maar voor de wind wordt dat ook ras minder. Bij Walcheren nemen we de Geul van de Walvischstaart -- mooie naam, maar we hebben geen walvissen gezien -- waardoor we met de stroom mee naar Breskens kunnen drijven. Eigenlijk een veel gemakkelijker geul dan vlak onder Walcheren. Het is er diep zat (8-10m) en rustig, we worden alleen ingehaald door twee zandzuigers. Er liggen weinig boeien, om de mijl een rode ton is alles. Je moet dus wel met de verrekijker de boeien zoeken. Aan het einde van de geul strijken we de parasailor. De Schelde steken we over op de motor, dat is toch wat veiliger tussen alle zeeschepen richting Antwerpen. Een bijkomend voordeel van de Geul van de Walvischstaart is dat we niet tegen de stroom in hoeven naar Breskens, wat wel moet als je vanaf Vlissingen oversteekt. In Breskens krijgen we dezelfde plek als in mei: de kop van de C steiger. Dankzij het motoren zijn we nog op tijd in Breskens om uit eten te gaan in het restaurant waar we ook in de meivakantie waren geweest. Het was er nu niet zo druk.

Vrijdag een vrije dag. We verleggen de boot naar box C8, omdat de eigenaar van de andere plek terugkomt. We blijven in Breskens en rommelen wat op de boot. We doen boodschappen in de Plus voor het weekend thuis, alles gaat in de koelkast. Zoals voorspeld is er weinig wind, het is wel warm.

Zaterdag terug. Het is hoog water om 9:18 uur, dus dat wordt onze vertrektijd. Het is grappig om te zien hoeveel boten op de minuut met hoogwater vertrekken. Wij dus ook. We zetten het zeil zodra we voorbij de veerhaven zijn, en kunnen mooi met halve wind door de Geul van de Walvischstaart de zee op. We lopen 7 knopen, er is nog weinig stroom mee zo vlak na de kentering van het tij. Op de Schelde zie je waar de eb- en vloedstroom elkaar tegenkomen.

Eenmaal uit de geul moeten we vrijwel pal noord, en naarmate we verder richting Stellendam gaan NNO, dus plat voor de wind. Het eerste stuk varen we met grootzeil en genua, bakstag wind, we lopen 5.5 knoop op 13 knopen wind. Als we verder draaien gaat de genua steeds vaker klapperen op wind en golven; we rollen de genua in, maar dat kost wel een knoop snelheid. Moet maar, de zon schijnt, het is een schitterende zomerdag en we hebben alle tijd. Hoe langzamer hoe beter. We varen een heel stuk gelijk op met een klassiek ogend schip, de Jantje. Vooral van voren gezien lijkt het net een galjoen.

Na een tijdje gaat het toch kriebelen, de snelheid zakt naar 3 knopen en we besluiten te kijken of we met de parasailor meer vaart kunnen maken. Het kost even moeite voor we het zeil hebben gezet. Met de deining die er staat krijgen we het niet voor elkaar om de parasailor stabiel echt plat voor de wind te zetten. Maar via 150 graden krijgen we de parasailor uiteindelijk op 160-170 graden voor de (schijnbare) wind rustig. Af en toe klapt 'ie wel op een grote golf, maar het gaat wel goed. We lopen nu weer 5 knopen over het water, 4 over de grond. Echt vaart komt erin als we het Slijkgat opzeilen, dan wordt de koers 130 graden en lopen we ineens dik 7 knopen. Jammer dat het zeil dan gestreken moet worden om door de sluis te kunnen. Bij de sluis hebben we geluk, we kunnen zo doorvaren. Om 20:10 uur liggen we weer in de box. Om 21:20 uur vertrekken we richting ons andere huis.

Vandaag mijn broer met zijn gezin op bezoek om een dagje mee te zeilen. Als ze aankomen is het windstil, dus na een kopje koffie varen we de haven uit om te ankeren. Het blijft windstil en warm, dus al snel gaan we met een aantal mensen het water in. Na de late lunch lijkt er een klein beetje wind te zijn, dus we proberen ook nog te zeilen. Het kleine beetje is een zwak zeewindje van 3 knopen, dat ook nogal variabel van richting is. Het wordt dus een klein rondje zeilen, en daarna weer voor anker en nog meer in het water spelen. Volgens de boot is de watertemperatuur 24.5 graden. Het is goed vol te houden in elk geval. 's Avonds varen we terug naar de haven, waar we tijdens de zonsondergang aanleggen.

Het is schitterend weer, warm, zonnig, beetje wind. Ideaal om naar buiten te gaan en wat te zeilen of voor anker te gaan. Maar het KNMI heeft een weeralarm uitgegeven; vanaf 13:00 uur komt er vanuit het zuidwesten noodweer opzetten, met zware buien, hagel en windstoten tot 110 km/uur. Er wordt veel schade verwacht. Om dan om 10:30 uur nog naar buiten te varen is ook niet de moeite. Maar om 14:00 uur is het nog steeds zonnig en warm, het noodweer is blijkbaar een paar uur uitgesteld. Om 16:00 uur zien we aan de westelijke horizon donkere wolken. Er staat dan 15-20 knopen westenwind. Nog niet direct alarmerend. Maar de site houdt vol, dus we houden onze adem in. Eigenlijk vooral balen dat we vanochtend niet gewoon het water op zijn gegaan. Er gaat niks boven het naar de lucht kijken, daarop hadden we onze conclusies vanochtend ook moeten baseren!

Om 17:30 uur vallen de eerste spetters, om 17:50 uur horen we onweer op afstand. Op Radio 1 legt Gerrit Hiemstra van het KNMI net uit dat het allemaal wat anders is gelopen dan verwacht, maar dat er echt wel buien zijn bij onder andere Den Helder, in Zeeland en in Groningen. De kans op zware windstoten blijft vanavond bestaan. Om 19:00 uur is de regen echt voorbij, het klaart op en we hebben een mooie avond. Meer dan 40 km/uur hebben we niet gehad, en onweer van betekenis ook niet.

Het onweer is niet gekomen, de afkoeling wel. Met zo'n 20 graden is het een stuk koeler. Er staat een zuidwestenwind van ca. 15 knopen waarmee we snel naar de Haringvlietbrug varen. De wind is een beetje vlagerig, lastig voor de stuurautomaat, die de boot bij een windvlaag een flinke draai laat maken. Met de hand gaat het beter, dan kun je blijkbaar toch beter bijsturen. De boot loopt dan ook iets harder.

We weten dat de brug om 13:00 uur open gaat, en als we bij Tiengemeten zijn rekenen we uit dat we het net kunnen halen als de brug iets later opent of als we iets harder gaan. Dus gaan we er met grootzeil en motor nog even vol tegenaan. Dat lijkt te lukken, maar als we nog 200 meter van de brug zijn gaat het licht op rood en begint de brug te zakken. Doorgaan is geen optie. We laten het zeil vallen, en keren terug, net tussen een binnenvaartschip en de boten die uit de brug komen door. Daarna doeken we het zeil netjes op, en doen we een klein rondje op de genua. Het is dan al snel 14:00 uur. Bij de volgende opening zijn we als eerste door de brug. Na de brug tegelijk het volgende obstakel: de Volkeraksluizen. Dat valt mee, we kunnen mee met de eerstvolgende schutting, en zijn om 15:10 uur op het Volkerak.

Daar staat de wind pal tegen, dus we motoren naar het volgende sluizencomplex: de Krammer. Daar moeten we wachten. De sluismeester schat dat we zo'n 45 minuten moeten wachten. Speciaal voor de jachten hebben ze "een voorzieninkje gemaakt" aan de achterkant van de wachtsteiger. Een paar hardhouten balken op het stalen frame. Daar worden we heen gedirigeerd met een ander jacht. De sluis is behoorlijk vol, en qua lengte is er maar ruimte voor 1 zeiljacht over. De sluismeester wil dat de drie jachten naast elkaar aanmeren. De zeilboot die laatst aankomt schiet eerst de sluis in en legt zijn boot bijna dwars in de sluis. Als wij ernaast komen heeft hij geen tijd om een lijn aan te pakken. Duidelijk iemand die alleen op de wereld is. De boot achter ons durft dan niet verder te varen en moet een schutting (2 uur) wachten.

Wij zijn na zes uur 's avonds door de sluis, en we overnachten in Sint Annaland. De haven is sinds de keer dat we daar met de lesboot zijn geweest weer uitgebreid.

Een dag met een zwakke wind, eerst ZO, later ZW. We varen op de motor de kreek uit bij Sint Annaland. We zetten het zeil als we op de Oosterschelde zijn. Er is net genoeg wind om vooruit te komen, 2-4 knopen snelheid van de wind, en 1-2 van de stroom, samen 3-5. De timing klopt goed deze keer, met de ebstroom naar de Oosterscheldebrug, en met de vloedstroom naar Yerseke. We bellen vooraf voor een ligplaats, geen probleem, L15. Dat is een mooie box in de haven.

Onderweg horen we op de marifoon een binnenschipper melden dat hij een jachtje heeft overvaren. Hij meldt dat er 4 mensen in het water liggen. De drenkelingen worden opgepikt door een zeiljacht. De verkeerspost Wemeldinge vraagt daarna of het jacht nog drijft. De schipper meldt dat er niks van over is. Even later waarschuwt de verkeerspost voor wrakhout in het Brabants vaarwater. Daar waren we dichtbij, we hebben daar binnenvaarders gezien, maar geen van die boten stopte. Het lijkt net alsof ze het bootje overvoeren en "gewoon" doorvaren. Hoe dan ook triest.

In de haven ven Yerseke krijgen we bezoek van een oom en tante die al 35 jaar hun boot daar hebben liggen. Het was gezellig. 's Avonds mosselen gegeten in Yerseke. Het restaurant was wel goed, maar het was een beetje te druk voor de 2 serveersters. Op de terugweg een nostalgisch bezoekje aan de boot van mijn oom, die ik in geen 20 jaar had gezien (de boot dus).

Olav Cox schrijft in zijn vaarwijzer voor het Deltagebied (Hollandia, ISBN 90 6410 395 X) enthousiast over de Westerschelde. Tot nu toe zijn we alleen in de monding bij Breskens en Vlissingen geweest, maar we willen deze keer de zandbanken gaan bekijken en de stroming gaan ervaren. Een van de tips is de geul boven de platen van Ossenisse. Vanuit Yerseke is dat vlakbij. Andere tips over de Westerschelde vond ik op de site www.ikmaakmezorgen.nl, waarin een aantal droogvalervaringen worden besproken. De site als geheel gaat over de discussies rond uitdiepen en ontpolderen van de Westerschelde. De tips bewaren we voor het volgend seizoen.

Het is om twaalf uur laag water, we vertrekken om kwart over acht uit de haven. De box en haven uitvaren is niet makkelijk, maar we hebben het goed bedacht en komen probleemloos weg. Het Kanaal door Zuid-Beveland gaat heel voorspoedig: 9:00 uur Postbrug, 9:20 uur Vlakebrug (dan moet het gas erop blijven), 10:00 uur in de sluis. Op de marifoon krijgen we op elk punt alle informatie die we willen, ze zijn hier vriendelijker voor de jachten dan bij de Krammer. Opvallend is dat de binnenvaartschepen zelfs op het kanaal op de autopilot varen; bij twee van de drie boten die ons inhalen is niemand te zien in het stuurhuis. Niet zo gek dat ze dan andere bootjes overvaren.

We hebben tijd om op de genua met de stroom mee naar de ankerplaats te drijven. We worden ingehaald door een zandboot die zijn vrachtje voor de dijk bij Hoedekenskerke lost. Deze boot vaart voortdurend heen en weer.

Met de kentering van het tij zijn we bij de ankerplaats. Als we over de drempel zijn staat er 4 meter water. Wij zijn de eerste ankeraar, maar er zijn al 5 andere boten op de plaat. De boot legt zich op de stroom met de kuip naar het oosten in de zon. Als het om 18:00 uur eb wordt, draait de boot netjes 180 graden en liggen we met de kuip naar de ondergaande zon. Ideaal toch, zo'n meedraaiend terras? Er is in de loop van de middag nog een zeilboot bijgekomen, verder liggen we alleen.

We luisteren naar het gebabbel op de marifoon. Belgen hebben het op de marifoon over 'de rivier opgaan'. In Nederland denken we over de Westerschelde als een zeearm, net als de Oosterschelde. Opvallend is ook hoeveel binnenschippers om e3 marifoon kanaalnummers en waterstanden vragen. Hebben ze dan geen kaarten en stroomatlas?

In de kreek lag ook een groepje zeehonden te zonnen. Ze trekken zich niks aan van de (speed)boten. Hun enige activiteit is het opschuiven naar een hoger stukje van de plaat als de vloed opkomt. Pas als de plaat helemaal onder staat gaan ze weer op jacht. Wij doen helemaal niks. We blijven gewoon liggen en genieten van de zonsondergang. Het water stroomt met 2.8 knopen onder de boot door, best een raar idee. Tussen de sluierwolkjes door zien we veel sterren.

Maandag blijven we waar we zijn, het is een warme dag en we hebben tenslotte vakantie. Veel bijzonders is er niet te melden. De zeehonden zijn er weer, er zijn veel vogels, en er is veel grote scheepvaart op Antwerpen en Terneuzen. Later op de middag koelt het af met een paar spetters. Gilbert doet nog een poging om te vissen, maar dat levert alleen een in het molentje gedraaide vislijn op. En wat afleiding natuurlijk. Elly is allang blij dat er geen vis aan boord komt die schoongemaakt en gebakken zou moeten worden.

We hebben twee dagen op ons anker gelegen, en het anker heeft het bij elke kentering keurig gehouden. Vandaag, dinsdag verder naar Terneuzen, een klein eindje maar. De dag begint grijs met aardig wat wind in de kuip. Ons terras ligt nu niet zo gunstig. De voorspelling is dat het zal opklaren. Er is inderdaad al wat tekening in de lucht. De wind is 8 knopen uit het zuidwesten. Misschien kunnen we met de stroom mee naar Terneuzen kruisen. Maar eerst langs de zeehonden iets verder in de geul om een paar (27) foto's van dichterbij te nemen. Ze kijken even op, maar verder is er weinig activiteit.

Er is inderdaad voldoende wind om met de stroom mee naar Terneuzen te kruisen. Met de stroom mee 30 graden aan de wind en ruim 5 knopen over de grond. Dat halen we normaal niet. Als we de boeien vanuit het Middelgat willen volgen naar de hoofdgeul is het onduidelijk waar wat is. De kardinaal bij de splitsing tussen het Middelgat en de Geul van Baarland is ook al niet te vinden. Dus maken we er het beste van op de plotter en de dieptemeter, maar leuk is het niet. Het is laag water en er zijn daar veel zandbanken, die je meestal wel kunt herkennen aan de golfjes, maar toch. Eenmaal in de haven aangekomen zegt de havenmeester ook direct dat de tonnen zijn opgenomen, de geul werd te ondiep. Wij hebben steeds tenminste 3.8 meter water gehad. Inderdaad, we hadden de berichten aan zeevarenden toch beter vooraf kunnen lezen... Afgezien van de ontbrekende tonnetjes verder geen problemen. Het is rustig met de grote vaart, we kunnen zelfs kruisen in de hoofdgeul. Een keertje moet even de motor bij om extra langzaam overstag te gaan.

Als we ons aanmelden in de haven krijgen we een box toegewezen. De havenmeester wacht ons daar op om de lijnen aan te pakken. Dat is nog eens service! Hij vertelt ook gelijk over de opgenomen tonnen, en de andere betonning bij de Thomaesgeul. In de haven kun je aan de drijvende steigers goed zien hoeveel getij verschil er eigenlijk is, bijna 5 meter bij springvloed. Op de foto de situatie toen we aankwamen bij eb. Bij vloed liggen de drijvers en vaste steiger (links) op dezelfde hoogte.

Na een lunch met brood van vorige week woensdag gaan we Terneuzen in voor een vers brood en een terrasje. Als we aan het einde van de middag terugkomen is het opgeklaard, al blijven er ook nog buien langskomen. Dat levert mooie plaatjes op. Het is ook indrukwekkend om de grote scheepvaart vlak langs de haven te zien langskomen. Grote containerschepen voor Antwerpen, kleine binnenvaarders, en nog kleinere plezierjachten op hele kleine afstand van elkaar.

Woensdag varen we terug van Terneuzen naar Stellendam. Met vloed, en het laatste beetje vloedstroom vertrekken we om half acht. We steken de hoofdgeul over en varen naar de kust van Zuid Beveland, door de Everingen. We motoren het eerste stukje om op het gemak te ontbijten. Bij Borssele gaat de motor uit en zeilen we verder vlak langs het Sloegebied en Vlissingen. Het is erg druk met inkomende zeeschepen, maar er is geen uitgaande vaart. Onze helft van de geul is dus rustig.

We hebben de Ever Respect van de foto even gegoogled: Evergreen Marine. De boot vaart de hele wereld rond, via het Panama kanaal naar China, 10 oktober in Shanghai, 6 weken van nu. Een indrukwekkende lijst: ANTWERP, BREMERHAVEN, ROTTERDAM, LE HAVRE, NEW YORK, NORFOLK, CHARLESTON, COLON CONTAINER TERMINAL, PANAMA CANAL, LOS ANGELES, OAKLAND, TOKYO, PUSAN, SHANGHAI, NINGBO, QINGDAO. Opvallend overigens dat veel Europese havens worden aangedaan, zowel Antwerpen als Rotterdam bijvoorbeeld.

Bij Vlissingen valt de wind weg, we moeten even op de motor de Sardijngeul in. Als we twee mijl gevaren hebben, is er weer genoeg wind om koers te kunnen houden. In eerste instantie niet veel, maar met de ebstroom mee lijkt het aardig wat. We varen verder via Deurloo, voor de wind. In de geul van de Rassen gijpen we, en dan verder via de midwaterboei OG naar de Geul van de Banjaard. Omdat de stroom nog uit de Oosterschelde staat, kunnen we dat stuk min of meer aan de wind varen met 7 knopen. Weer een keer gijpen in de Geul van de Banjaard (inmiddels met 16 knopen), en nog een keer als we eruit komen met 20 knopen. Dat gaat allemaal met de boombrake. De 20 knopen gijp hebben we wel samen gedaan, de een de giek eerst wat indraaien, dan de ander de koers 20 graden aanpassen, en daarna de giek laten overkomen. Ideaal, die boombrake. Het laatste stuk richting Slijkgat is vrijwel plat voor de wind. Met een melkmeisje krijgen we boot behoorlijk rustig, en varen we met 6 knopen plat voor de wind.

Aangekomen bij het Slijkgat is de wind afgenomen, en we kunnen met bakstagwind verder. In de geul valt de wind weg, om daarna ZO te worden. Op zee is de wind ZW, en aan land ZO, wat ook te zien is aan de windmolens op de maasvlakte (zee) en op de Haringvlietdam (land). Het laatste stukje van de geul doen we dus met ZO wind. O ja, en halverwege nog een ongeplande gijp op de grens van de ZW en ZO wind.. Maar de boombrake stond nog strak, geen probleem dus. Het is best "druk" in het Slijkgat, er varen 5 zeilboten op rij. Wij zijn de laatste. Als we bij de sluis zijn, kunnen we zo mee met de andere boten. Snelle service dus. Een half uurtje later, om 19:00 uur, liggen we in onze box in Stellendam.

Donderdag is poetsdag. We hebben voor het eerst de koelkast laden opgemaakt, het voorpaneel eraf, om een schimmelrandje weg te kunnen halen. Daarvoor moet je lipjes losklikken waarmee de frontjes vastzitten. Het plastic ziet eruit alsof je niet al te vaak kunt doen. Maar het is wel gelukt, en de schimmeltjes zijn weer even weg. De binnen- en buitenkant van de boot glimmen weer als we 's avonds weggaan.

Vandaag een broer van Elly op bezoek met zijn vrouw. Frans heeft onze site goed bestudeerd. Hij herkent veel direct in de boot, en wil van alles weten wat het doet. Er staat aardig wat wind (15 knopen), en we zeilen naar Den Bommel en terug. Heen met vooral halve wind, terug aan de wind. Naarmate we verder komen draait de wind iets naar het westen. We moeten uiteindelijk kruisend via Hellovoetsluis terug. Dat laatste stuk is voor Frans het leukst, met het opkruisen in de relatief smalle geul voor Hellevoetsluis is er wat te doen! We sluiten de dag af met pannekoeken.