Het waait amper, mooi weer dus om een dagje te spelevaren op het Haringvliet met onze nieuwe boot en Parasailor. We varen de twee rondjes, op de Parasailor voorbij Middelharnis en dan terug kruisen. We eten 'met de fok bak' op het Haringvliet voor we 's avonds weer naar onze ligplaats gaan.
We besluiten om onze eerste tocht te maken: buitenom naar Breskens, via het Kanaal door Walcheren naar Veere, dan naar Zierikzee, en via de beroepssluizen van de Krammer en Volkerak terug naar Stellendam. We overnachten 1 mei 's avonds in Breskens, 2 mei in Veere (Jachtclub Veere), 3 mei in Zierikzee (gemeentehaven Zierikzee), en 4 mei bij de Volkeraksluizen (aan de kant van het Hollands Diep).
1 mei vertrekken we om 10:00 uur naar de sluis, waar we direct naar binnen mogen. Eenmaal in de sluis moeten we wachten op een vissersboot, die gevaarlijk dichtbij lijkt te komen en ruim groter is dan de jachtjes. Als we door de sluis zijn staat er erg weinig wind, we motoren het Slijkgat uit. Buitengaats proberen we te zeilen, met 4-6 knopen wind. We zetten de Parasailor, waarmee we minder snel varen dan de boten naast ons op het gewone zeil, we hebben de windrichting niet goed ingeschat, we kunnen net niet hoog genoeg.
Na 3 rustige uurtjes dobberen starten we de motor voor de kop van Schouwen, op weg naar Walcheren en uiteindelijk Breskens. In de Oosterschelde monding is het windstil en nevelig. Als we voorbij West-Kapelle zijn trekt de wind aan, tot 15 knopen in de monding van de Westerschelde, maar dan zijn we inmiddels te loom om nog een zeil te hijsen. De oversteek naar Breskens is ook wel bijzonder, in de sterke stroom van de Schelde. Maar we bereiken de haven zonder problemen, en krijgen van de havenmeester een makkelijke plek aan de kop van de steiger. We gaan 's avonds uit eten in 't Visserhuis in Breskens. We hebben er lekker gegeten, een aanrader. Volgens de eigenaresse waait het in Breskens al de hele dag hard.
De volgende dag begint weer met sluisoefenen: we varen de Westerschelde over, de kleine sluis van Vlissingen in. Elly probeert de sluismeester op te roepen, maar dat is teveel gevraagd voor onze marifoon. Dus wachten we geduldig tot de deuren openen. In het kanaal moeten we 5 bruggen passeren, maar het gaat vrij vlot. In Veere moeten we wel een hele tijd dobberen voor de sluis, maar om twee uur kunnen we mijn zus bellen dat we op het Veerse Meer zijn.
Even later leggen we aan de buitensteiger aan om onze boot te showen aan mijn zus en zwager. We doen het maar gelijk goed, en gaan een rondje zeilen richting Veerse Dam. Heen kruisend, terug op de parasailor. Het is wel heel erg wennen om op het Veerse Meer te varen na de tochten op open zee: veel boten, ondiep water, korte afstanden. Het wel leuk om te gezichten te zien van andere zeilers als ze de Parasailor zien. Aan het eind van de middag vaart Jason de boot heel beheerst achteruit de haven van Veere binnen.
Als we door de sluis zijn waait het 15-20 knopen op de Oosterschelde, eerst maar eens op de genua de Zandkreek uit. Jason probeert zijn nieuwe hengel uit, maar als we overstag gaan komt de lijn in de windgenerator. Dat is minder, maar gelukkig breekt de lijn snel. We zetten de motor aan om naar Zierikzee te puffen. Maxime vaart de boot door de Oosterschelde brug en het havenkanaal in. In de haven is het even zoeken naar een plaatsje, maar de havenmeester wijst al snel een plek aan naast een 45 voeter. In de haven draait Jason de visdraad weer uit de wind generator, gelukkig hebben we geen schade.
Maar eerst een stuk zeilen: voor de wind en halve wind op de parasailor. Voor de wind gaat dat makkelijk, we worden ervaren met het zetten van het zeil. En deze keer varen we de andere boten wel voorbij. Het is druk op het water met de beroepsvaart, dus we steken over naar de stuurboordwal. Voor de wind is dat minder, want nu moeten we (te) hoog aan de wind richting sluis. We proberen het toch op de parasailor, maar we hebben duidelijk nog niet genoeg ervaring om aan de wind te zeilen: een stevige windvlaag en de boot loopt uit het roer. We halen het zeil binnen en motoren naar de Krammersluis. Daar kunnen we snel naar binnen, het schutten duurt wel lang. Waarschijnlijk vanwege de zoet/zout overgang.
Het Volkerak doen we met het gewone grootzeil en de boom brake. Jason en ik expirementeren met de koersen die we kunnen varen, en verbazen ons over het gemak waarmee we plat voor de wind kunnen varen, ondanks de snelle motorboten en beroepsvaart die de boot en de zeilen af en toe aardig laten schommelen. De boom brake werkt duidelijk veel beter dan een bulletalie. Voor de wind zeilen is dus ook met het grootzeil geen probleem meer, dat was met onze huur- en lesboten wel anders.
Even na vier uur komen we aan bij de Volkeraksluizen, net te laat. Tussen vier uur en half zeven schutten ze niet vanwege de spits. Dus eten we aan de wachtsteiger. Even voor zeven uur mogen we de sluis in, en net voor dodenherdenking om 8 uur leggen we aan de steiger bij de plezierjachtensluis voor de overnachting. Een mooi en rustig plekje voor de nacht. De accu's zijn vol van al het motoren, genoeg stroom voor Jason om even te gamen op 220V.
Terug naar Stellendam. We haasten ons 's ochtends om de brugopening van 10 uur te kunnen halen, dat lukt net. Een paar minuten voor tien zijn we bij de brug, een paar minuten na 10 uur zijn we erdoor. Er staat een stevige westenwind, pal tegen. We kruisen een heel stuk langs Tiengemeten, maar na een goed uur zijn we het wel zat. Maar even op de motor verder langs het eiland, en dan weer op het zeil verder. Op het zeil van de westkant van Tiengemeten naar Hellevoetsluis, en vandaar met de motor het laatste stukje tegen de wind in naar de thuishaven Stellendam. Opruimen, eten aan boord, en 's avonds weer naar huis. Morgen moet er weer gewerkt worden.
Dit weekend op de haven geweest om de ruimte onder de vloerpanelen uit te zuigen en te soppen. We hebben dus nu zicht op het steigerleven. Bij ons aan de steiger liggen vooral zeiljachten, en we stellen vast dat de meeste -- net als wij vandaag -- de steiger niet verlaten.
We stellen ons voor aan de buurman, die met zijn hond naar de boot komt. De hond heeft water- en bootvrees zo te zien, maar heeft ook al snel door dat het baasje in de haven blijft. Dan wordt hij weer rustig. Een boot verder is er koffie, ook een goede manier om wakker te worden met de buurman.
De overbuurman heeft de kinderen mee, en een rubberbootje. Dat is leuk speelgoed. Zelf gaat hij aan de slag met een polijstmachine om het polyester weer mooi glimmend te maken. Na het poetsen komt er nanocoating op zo te horen. Het is overigens wel een grote boot om helemaal te moeten polijsten, we zullen zien hoe dat de komende weken gaat. Elke week een klein stukje, dan is ie weer klaar aan het einde van het jaar, zo is de inschatting van de polijster zelf.
Op onze eigen boot beginnen we de dag met uitslapen en een brunch. Daarna eens kijken of we de fietsjes die we hebben gekocht ergens aan boord kunnen opbergen. Niet in de bakskisten helaas, maar wel in de zeilkast voorin de boot. Dat moet dan onder het parasailor zeil worden, dus een waterdichte zak voor de fietsen is wel nodig. Alle uitsteeksels aan de fietsjes kunnen de parasailor sok makkelijk beschadigen. De fietsjes zijn ook zo groot dat ze alleen met een beetje creatief bewegen in de zeilkast passen. Dus de fietsen zullen pas in de zeilkast in de tassen kunnen. Nu bedenken waar we die tassen kunnen kopen of laten maken.
's Middags bezoek van andere kopers van een Allures 44, die graag wat ervaringen willen uitwisselen. Dat lijkt ons ook wel leuk. We houden er een aantal praktische suggesties aan over, twee (vier) weten meer dan een.
Inmiddels gaat de poetsmachine de steiger rond en heeft onze buurman ook een glimmend raam op zijn boot. En worden de ervaringen over het leggen van knopen uitgewisseld.
Het einde van het verhaal is klassiek: de buurman deelt blikjes bier uit aan al die hard werkende mannen. Elly, die ook druk aan het poetsen is, moet het zonder een biertje stellen. Maar we kletsen gezellig over de merites van Aluminum boten.
Een weekend met slecht weer, Gilbert is vrijdag teruggekomen van een kort weekje VS. We besluiten alleen zaterdag aan de boot te besteden en gaan op zoek naar "steigerfenders" en tassen voor onze fietsjes. Geschikte tassen hebben we niet gevonden.
"Steigerfenders" zijn stootwillen die je aan de steiger vastschroeft met als doel zonder krassen de ligplaats in te botsen. We hadden gedacht een paar kleine fenders op de vingersteiger te monteren, en een grote achter de boot. We kopen drie kleine fenders en een grote. In de haven blijken de kleine fenders goed te monteren, maar de grote is niet groot genoeg: het zwemplateau van de boot kan nog steeds onder de steiger komen. We schroeven de grote weer los; voorlopig mag deze fender in de bakskist wonen. Bij de volgende keer aanleggen gaan we kijken waar hij het beste een plekje kan krijgen.
We eten nog wel op de boot, inmiddels hoost het buiten. 's Avonds gaan we terug naar huis.
Onze marifoon werkt nog steeds niet. Eerst dachten we dat het probleem simpel was: de kabel van de antenne was niet op de splitter aangesloten. We hebben een gecombineerde antenne met een splitter voor GSM/VHF en radio. Aansluiten van de splitter hielp niet. Het was ook niet zo makkelijk om andere combinaties te proberen, omdat de splitter FME pluggen gebruikt, die niet zomaar op de haven te koop zijn. Inmiddels heb ik aardig wat kabels gekocht, om alle combinaties te kunnen proberen, ook met een GSM splitter.
Vorige week hadden we de antenne toch maar aangesloten toen we onze sluizentocht deden, baat het niet dan schaadt het niet dachten we. Fout gedacht, want aansluiten van de antenne gaf een lekstroom. Dat weten we nu tenminste, na veel proberen, de nodige emails met de importeur en een avond testen van allerlei combinaties op de boot. Bij de keuring was er ook al een lekstroom, maar dat was toen opgelost volgens de werf. Achteraf lijkt het erop dat het lekstroom probleem was opgelost door de marifoon antenne los te maken, waarmee de lekstroom inderdaad weg is. En wij zijn argeloos het Kanaal opgevaren, we vonden het al zo stil op de marifoon...
Nu duidelijk is wat er aan de hand is, kunnen we in elk geval aan de oplossing gaan werken. De importeur regelt dat verder voor ons.
Vrijdag tot en met zondag zijn we op de boot geweest. We hebben steeds in Stellendam overnacht en vooral goede voortgang gemaakt met het aanleggen aan onze vingersteiger. Het blijft lastig, maar het gaat al veel beter dan voorheen.
Vrijdag stond er een westenwind, tussen de 10 en 15 knopen. We hebben het hele Haringvliet gerond, voor de wind op het grootzeil, tegen de wind met een rif in het grootzeil en de genua voluit. Dat werkte goed, al hebben we hij het overstag gaan wel de genuaschoot geschavield. Het kan onstaan zijn op de rol van het kotterstag, of bij de mast waar een pijpje voor de leidingdoorvoer onze schoot soms vangt. Het pijpje hebben we nu afgeschermd met zeilbanden, en de schootlijnen van de kotterfok houden we nu strak. Zaterdag en zondag ging het goed.
Zaterdag was er een zwakke oostenwind, we hebben ons laten drijven op een vlakke zee met snelheden tussen de 1.5 en 3 knopen. Zo hebben we een rondje Slijkplaat gemaakt, samen met heel veel andere zeilboten. Hoe minder wind, hoe meer zeilers lijkt het wel. En voor Hellevoetssluis veel snelle motorboten die hun rondjes draaien.
Zondag woei het ook niet veel, maar wel wat meer, nu 6 tot 10 knopen noordwest. Met et een warm zonnetje heerlijk weer om voor de wind te drijven. We zijn op de Parasailor van Stellendam naar het einde van Tiengemeten gevaren. Toen we begonnen stond er erg weinig wind (5 knopen), en had de Parasailor moeite om zich te zetten. Met de tips van de handleiding van Bomarine krijgen we het zeil wel rustig. Uiteindelijk kunnen we vrijwel het hele Haringvliet af, veelal met zo'n 4 knopen, aan het eind stoppen we op het halve wind stukje achter Tiengemeten. Daarna hebben we terug gekruist tot de middenwaterboei bij Middelharnis. Het weerbericht had ons terug een noordoosten wind belooofd, die is jammer genoeg niet gekomen. Op het grootzeil en de genua terug naar Middelharning, en het laatste eindje terug op de motor om fatsoenlijk te kunnen koken onderweg. Om zeven uur lagen we weer in de box.
Het waren ook goede dagen voor het zonnepaneel en de windgenerator. Op onze dagtochtjes houden ze de accu's samen aardig op peil, en met het motorvaren erbij hebben gebruiken we walstroom alleen voor de boiler. Het zonnepaneel alleen blijkt ook in staat om de koelkast te voeden als we niet op de boot zijn; we hadden maandag de boot achtergelaten met de koelkast aan, en toen we vrijdag aankwamen waren de accu's vol en de koelkast koud. Mooi dus.
Weer al een lang weekend. Vijdagmiddag zijn Elly en ik naar de boot gegaan. Ideaal weer, we hebben op het voordek gegeten. 's avonds hebben we ook het tweede toilet aangekleed met een zeeppompje, bekers voor de tandenborstels, toiletborstel en dat soort dingen. Geborsteld roestvrijstaal, luxer dan we thuis hebben.
Zaterdag onze eerste tocht samen. De wind was noordoost, we zijn op de motor naar Hellevoetsluis gevaren en vandaar op het zeil naar de oostkant van Tiengemeten. Er stond een matige wind, ongereefd liep de boot af en toe uit het roer in een windvlaag. Het laatste stukje een paar keer overstag gegaan met hulp van de stuurautomaat. Klaar om te wenden - Tack! en dan hoeven we alleen de electrische lieren nog te bedienen. Hoe zwaar kan het leven van een zeiler zijn. Bij Den Bommel vonden we het mooi, en zijn we omgekeerd.
Om half vier waren we terug bij Hellevoetsluis, en zijn we voor anker gegaan bij Quackgors. Dat ging niet makkelijk, de ketting bleek zodanig 'in de knoop' te zitten dat het enige pogingen kostte voor het anker stond. We hadden de ketting er bij de keuring uitgehad, en daar hadden we nu last van. Maar we zijn beloond met een schitterende en rustige avond. Om 8 uur het anker gelicht om in de haven te overnachten en Jason op te halen.
Zondag zijn we met Jason de Noordzee op geweest. Er stond een matige noordenwind (13-17 knopen), genoeg voor aardige golven en deining. Aan het einde van het Slijkgat hebben we koers gezet naar de ankerplaatsen voor de grote vaart bij de het Goeree platform. En weer terug.. De stuurautomaat vond het geen makkelijke koers, vooral halve wind terug niet. Met een rif erin ging het een stuk beter. Het Slijkgat konden we mooi helemaal in zeilen tot de havenkom bij de sluis. Dat was wel leuk.
Maandag. Een prachtige dag, hele dag zon, heel veel boten op het water. Het hele Haringvliet over vrijwel zonder te hoeven kruisen, dat kan niet zovaak, vandaag dus wel. Vanaf Stellendam rechtstreeks naar Middelharnis, ten noorden van Tiengemeten, Tiengemeten ronden (nette gijp met de boom brake), en terug langs de zuidkant. Alleen terug bij Middelharnis draaide de wind wat, en moeste we een paar keer overstag. Het laatste stuk woei het eigenlijk te hard voor het ongereefde grootzeil, maar met wat werk op de grootschoot kwamen we er ook. Een rif zetten voor de laatste paar mijl vonden we ook niet de moeite.