Donderdag om 7 uur staat Carlos gereed, om te gaan zoeken naar de Quetzal, de mooiste vogel van het bos.

Als we uit de auto stappen hoort Carlos gelijk toekanets.  En hij hoort ook een Quetzal, maar nu hem nog zien te vinden.  We lopen eerst vergeefs langs groenteveldjes.

Daarna gaan we een eindje de Quetzal trail op; we komen dan in een heel mooi dal met een combinatie van oerbomen en nog meer groenteveldjes.  Ontbossen in de praktijk, maar wel mooi.  De Quetzal laat zich niet zien.  Terug naar de bosrand, maar ook daar zijn wel Quetzals te horen, maar niet te zien.  Uiteindelijk geeft Carlos het op en lopen we terug naar de auto.  Met een weids gebaar zegt hij ‘soms zie ik ze in die bosrand’, en dan ineens ziet het een Quetzal.  Omdat de Quetzal zich had stilgehouden, hadden de gids hem gemist. Uiteindelijk levert het mooie foto’s op.

Na de Quetzal queeste stoppen we nog bij een beekje, en bij een bed en breakfast.  Ook daar schieten we nog de nodige plaatjes.  Carlos ziet dan direct wat het is.  Door ervaring wijs geworden schrijven we de namen nu direct op. Veel vogels zijn met gids erg moeilijk te herkennen voor beginners.

[wowslider id="18"]

’s Middags vertrekken we naar Boquete.  Volgens de routeomschrijving moet dat via de Panamerica, maar dat is ver om.  We vragen Carlos om advies: er is een mooiere, korte en goede weg binnendoor.  Het eerste stuk bochtig, en met de nodige steile stukken, maar nieuw geasfalteerd en voorzien van een gele middenmarkering.  ‘volg de weg met de gele markering en je komt in Boquete’.  Onze routeplanner is het er mee eens, dus we rijden binnendoor.  Het is een hele mooie weg door landelijk gebied.  Een paar keer moet je door een diep rivierdal.  Onderweg is ook een groot sinasappelgebied, waar we Caracara’s (roofvogels) spotten.

In het Boquete missen we de afslag; de situatie is veranderd sinds de routeomschrijving is gemaakt. Het advies is nu ‘volg de borden naar de golfbaan’.  Met het mobieltje van reisorganisatie krijgen we de goede instructies door.  Eenmaal aangekomen kiezen we voor een wat luxer huisje met een mooi balkon met bos-zicht.  Het huisje heeft ook een eigen keuken. We gaan even terug naar het dorp om proviand in te slaan, zodat we een paar dagen wat lichter kunnen eten.  Bordje pasta in plaats van een groot stuk vis of vlees of pizza.

[wowslider id="19"]

Woensdag hebben we onze eerste vogelexcursie met een gids.  Om 7:00 begint dat, dus vroeg op.

We gaan naar Amistad park, waar gids Chaly ons allemaal vogeltjes aanwijst.  In het begin zien we vooral kleine vogels, maar al snel spot zijn collega Carlos een paartje Trogons.  Ze blijven een hele tijd zitten, zodat ik mooie foto’s kan maken.  Wat verderop treffen we een parende kolibris, dat heeft de gids zelfs nog nooit gezien.  De gids wil de foto’s graag hebben, dat is wel leuk.

De rest van de wandeling is minder spectaculair, maar het is wel een indrukwekkend bos.  En met gids zie je toch veel meer.  Als we Chaly hebben afgezet bij het hotel, gaan we terug voor nog een klein rondje.  Dat levert nog een paar extra vogeltjes op.

’s Avonds gaan we door alle foto’s heen om te kijken welke we zeker kunnen determineren, en wat we niet weten.  Dat kunnen we dan morgen aan de volgende gids vragen.  Zijn we nu verslaafd aan het vogelen?

[wowslider id="16"]

Dinsdag begint de dag met werk email en telefoon.  Het voornemen om geen mail te lezen blijkt toch niet haalbaar.  Gelukkig is bellen de rest van de vakantie niet meer nodig.

Om 8:45 worden we opgehaald door Sashana van de reisorganisatie, die ons begeleid naar Almirante.  De tocht naar Almirante gaat per watertaxi, een uit de kluiten gewassen speedboot waar 20 man in mee kan.  Een half uurtje varen, vol gas met een oude buitenboordmotor van 200 pk. Net niet genoeg om helemaal te planeren, maar het gaat wel vlot.

Almirante is heel erg armoedig, met een sloppenwijk op palen in het water.  Als we aan de kant stappen, worden we bijna belaagd door potentiele chauffeurs, maar Sashana , draagt ons over aan een Spaanstalige taxichauffeur die staat te wachten.

De taxirit naar David duurt bijna 4 uur. Het voert ons door mooie groene bergen, langs Chiquita plantages, en langs een stuwdam.  Als we de continental divide passeren, wordt het droger.  En juist dan is al het land bebouwd.

In David pikken we de huurauto op, een luxe Toyota 4-wheel drive.  Ik had voor een Garmin navigatie systeem een Panamese kaart (van OpenStreetMap) gedownload, en dat werkt goed.

De weg naar Cerro Punto waar hotel Los Quetzales ligt is heel goed; we klimmen naar 1900 meter vrijwel zonder een haarspeldbocht.  We dachten bij een lodge in een ravijn aan te komen, maar het hotel staat als een Alpenhotel in de het dal (op 1900 meter, dat wel).  Het ziet er uit als een skihotel, veel hout.  Best groot ook.  Helemaal op de eco tour, het restaurant gebruikt groenten uit eigen tuin, spaarlampen in de kamers, warm water (deels) uit zonneboilers.  Continue brandend open vuur in de eetzaal.

Bij de kamer is een balkon, waar kolibri’s af en aan vliegen. Leuk om foto’s van te maken.

[wowslider id="15"]

Vandaag hebben we een snorkel/dolfijn/vis excursie geboekt.  Een Duitser heeft 21 jaar geleden een catamaran gekocht, sovaldi waarmee hij is vertrokken richting Carieben.  In het process is hij een paar keer van vrouw veranderd, maar inmiddels woont hij al ruim 10 jaar in Bocas del Toro.

De catamaran is er in al die jaren niet mooier op geworden, maar als excursieboot voldoet hij prima.  Er is vrijwel geen wind, het (mot)regent, we drijven met het zeil en de 8 pk diesel naar de snorkelplek bij de mangroves aan het andere eind van de baai.

Het koraal bij de mangroves is heel mooi van kleur, veel kleurrijker dan we van Carieben gewend zijn.  Aan het einde van de middag klaart het op.

’s Avonds laten we ons afzetten op naburige eilandje voor het diner.  Op het eiland zijn veel zwerfhonden en ook muggen.  Wel een mooi maantje bij het diner. Een beetje een mixed experience.  Tijd om naar de volgende locatie te gaan.

[wowslider id="14"]

Zondag begint de dag met minder wolken.  Vandaag gaan we met huurfietjes van Bocas Sailing (8$ per dag, niet duur) naar Bluff Beach, iets van 10 kilometer fietsen.

Als we weggaan hangen er dreigende luchten, maar in de loop van de dag wordt het steeds zonniger.  Bluff Beach is aan de Caribische kant, dus er staat veel deining. De weg naar het strand is deels een zandpad, dus dat is stevig trappen.  De weg langs het strand is ook eenvoudig: aangereden grond. Af en toe is een klein stroompje landinwaarts, en dan kan de weg zomaar door een kreekje doorsneden worden.  Dan moet je even over het strand verder.

We stoppen voor een wat bredere kreek waar een nieuwe plank-brug wordt gemaakt, even het strand op. In de zon is het warm, maar met verse ananas en banaan is het wel uit te houden.  Later gaan we nog verder, de brug is dan af.  Maar het patroon herhaalt zich: steeds stukjes via het strand. Ze zijn wel bezig om de weg op te knappen.  Bij ons eindpunt zijn de golven nog een stuk hoger, leuk voor Gilbert om in de branding te spelen.  Als een klein kind wegrennen voor de volgende grote golf blijft altijd leuk.

’s Avonds eten we bij Beuna Vista, eerst happy hour coctails, en daarna een hoofdgerecht.  De kaart oogt hier simpeler, maar ze kunnen beter koken.  Van de restaurants tot nu toe op Bocas de beste keuze.

Na het eten is nog lekker warm, we gaan nog een poosje op het balkon zitten.  Ineens horen we een gigantische herrie, het begint te stortregenen uit het niks.  Het blijft regenen, tot in de vroege ochtend.

[wowslider id="11"]