Puerto Bello

Dinsdag is onze laatste volle dag.  ’s Ochtends zijn de apen al actief in de bomen naast het guesthouse.

We gaan met een gids Heather, een Schotse zeilster die is blijven hangen in Panama, naar Puerto Bello, de stad van waaruit het meeste Spaanse goed is verscheept naar Europa.  Het pakhuis waar het goud werd opgeslagen staat er nog.  Toen Piet Hein in 1628 de zilvervloot veroverde, leverde dat 90 ton goud en zilver op, dat was de opbrengst van een jaar.  Een kleine 10 ton zal goud zijn geweest.  Ter vergelijking: de Nederlandse bank beheert nu 650 ton goud, Spanje 420 ton.  Het ging dus om immens veel geld.

Nog steeds wordt er in de baai goud en zilver gevonden dat bij het verschepen verloren is gegaan.  De resten van een aantal forten zijn er nog, en bij elke grote storm (met mudslides) komt er wel weer wat boven.  Eén fort is door de Amerikanen gesloopt om een golfbreker voor het Panama kanaal te maken.  Het historisch besef moest toen nog wat groeien.

Puerto Bello is ook een bedevaartsoord. De kerk heeft een zwart Christusbeeld dat de stad en de omgeving beschermd.  Ook recent nog toen een aardbeving precies tijdens een kerkdienst plaatsvond, waardoor er weinig slachtoffers waren.  Echtparen die geen kinderen kunnen krijgen, kunnen elk jaar een bedevaart naar het beeld doen. Binnen 10 jaar moeten er dan kinderen zijn… 21 oktober is er een groot feest, tienduizenden mensen verzamelen zich dan in Puerto Bello.

’s Middags gaan we de jungle in achter het guesthouse met een gids.  We krijgen uitleg over de bomen, spinnen, kikkers en vogels.  Ook nu kunnen we weer een aantal vogelsoorten toevoegen aan onze lijst.  Vanuit de heuvel achter het guesthouse heb je een heel mooi zicht op de eilanden voor de kust.

Als we terug zijn in hotel koelen we af een verse ananasdrank. Gelukkig koelt het ’s avonds wat af en is het minder drukkend dan gisteren.  De trade winds zijn weer terug.  Het is ook in Panama raar weer; aan de Caribische kant is amper een droge tijd geweest.

[wowslider id="31"]