Noch ein Moment Geduld …

Dinsdag begint heel mooi. We ontbijten in de zon in de kuip. We liggen om kwart over tien voor de sluis bij Kiel om het kanaal op te varen. Net als tijdens de heenreis zijn alleen de grote sluizen in gebruik. Dat houdt in dat plezierjachten alleen mee mogen met een schutting als er ruimte is. Dat merken we: het is kwart voor twee als we de sluis invaren, na een wachttijd van drie en half uur. We hebben twee schuttingen met alleen beroepsvaart moeten wachten. Na al die tijd zijn er heel veel wachtende sportboten, zoals dat heet.

Wachten voor de sluis

Tijdens de wachttijd kun je niet anders doen dat rondjes varen voor de sluis; de informatie is minimaal. Om een uur of twaalf horen we (alle ‘sportboten’) over de marifoon dat er ‘waarschijnlijk’ een aantal sportboten de volgende schutting meemogen. “Noch ein Moment Geduld …”

Tijdens het wachten krijgen we veel buien over ons heen, de grootste met wat hagel en onweer. Mooi voor de foto’s, maar vrij frustrerend als je maar blijft wachten. Als we eenmaal in de sluis zijn gaat het snel: je moet betalen bij de kiosk en dan terug naar de boot. Dan gaan de deuren alweer bijna open aan de kanaalkant.

Flinke buien voor de sluis

Eenmaal op het kanaal is het nog drie uur varen naar Rendsburg, onze stop voor de nacht. Dat is een kwestie van gasgeven en aan het einde aanleggen.

Dan begint het planningsavontuur weer. Kort samengevat lijkt het erop dat de motor de komende dagen flink zal moeten meewerken. Er zijn weinig dagen waarop de wind de goede kant op staat. En uit ervaring weten we dat we niet tegen een krachtige wind kunnen opzeilen zonder zeeziekte. Misschien nog wel de beste optie is om morgen rond de middag weg te gaan en dan een nacht door te varen. In de loop van die nacht zou de wind moeten draaien, zodat we dan ook nog een stuk kunnen zeilen tot misschien Norderney. Of we overnachten in Cuxhaven, als daar nog ruimte is. De haven zal vast volliggen met wachtenden, dat is tenminste het gerucht in de haven hier.