Vrijdag zijn we op stap geweest met vogelgids Mick Richardson, sovaldi sale een ervaren en enthousiaste natuurgids. Hij organiseert trip voor vogelaars, maar ook voor liefhebbers van vlinders, libellen, en orchideeën. Het was duidelijk dat hij de omgeving kent als zijn broekzak. Daarnaast kan hij ook op het gehoor direct zeggen welke vogels in de buurt zijn. Ik hoor alleen nog steeds vogeltjes zingen. Hij zegt dan een sijsje en een winterkoning. Mick heeft zelf ook een (Engelstalig) verslag gemaakt van onze expeditie, dat staat op www.lojawildlife.com. In dat verslag staan foto’s van hem en van mij. Op deze site alleen mijn eigen foto’s.

De grijze gors heet in het Engels een rock bunting, en dat lijkt een betere naam. Hier zie je ze in elk geval vooral op de rotsen. Best een mooie vogeltje.

Een mislukte foto van een brilgrasmus, maar ja, als het de enige foto is…

De roodborsttapuit zie je overal in Andalusie, in de rotsige bergen maar ook op de glooiende heuvels met wijngaarden.

Een graspieper die net een bad heeft genomen in de drinkbak voor de schapen.

Een blonde tapuit poserend naast de auto. Ook in de bergen is de mobiele schuilhut heel handig om een beetje in de buurt van de vogels te kunnen komen.

Een blonde tapuit poserend naast de auto. Ook in de bergen is de mobiele schuilhut heel handig om een beetje in de buurt van de vogels te kunnen komen.

Een rode patrijs op veilige afstand, zoals meestal.

De teklaleeuwerik is een veel voorkomende vogel in Andalusie, maar het ze poseren niet zo vaak direct naast de auto. Deze wilde dat wel, ook toen we stopten om nog meer foto’s te maken.

Rondom de hogere toppen vliegen veel alpenkraaien. Maar om daar dan een goede foto van te krijgen is weer een ander verhaal. Een zwarte vogel tegen een wolkenloze lucht is lastig.

De onderstaande foto’s zijn genomen bij Cacin valley.

De zwartbuikzandhoen is lastig te vinden, maar we hebben het geluk dat een groepje van 6 vogels langsvliegt. De kleuren komen mooi uit in deze vluchtfoto’s.

De grauwe gors (Corn Bunting) is hier heel algemeen. Je ziet ze veel zingen op een wat hoger punt; hoog gras, onkruid, bomen, maakt niet uit.

Ben ik zo ver genoeg weg? We hebben een redelijk aantal rode patrijzen gezien, maar altijd rennen ze snel weg. Hier hadden we het geluk dat in de boomgaard geen dekking was voor de patrijs. Na een sprintje kijkt hij of het gevaar al weg is. Hij vindt van niet, en rent verder.

Onze enige klapekster zat op een hek naast de weg. Dat is redelijk onmogelijke opgave voor de autofocus, en ook met de hand viel het niet mee. Dit is het beste shot.

Het viel niet mee om de kleine trap te vinden. Onze gids had er een aantal gezien een paar dagen geleden, maar nu verstopten ze zich goed. Deze foto geeft een sfeerbeeld van wat we zagen. Dit is het beste shot van een vrouwtje.

De mannetjes maken indruk op de vrouwtjes met baltsdansen. Dat hebben we niet gezien, we zagen wel twee mannetjes opvliegen verder in het veld. Ook weer op grote afstand.

Een uitvergroot detail van een wegvliegend mannetje.

Mooi poserende roodborsttapuit. De kleuren van het hekwerkje en de vogel passen helemaal bij elkaar.

Een slangenarend die nog bezig om een slang naar binnen te werken. Met slang en al cirkelt hij in de termiek snel naar boven.

Havikarend (Bonelli’s Eagle) omhoogcirkelend in het ravijn. Mooie plaatjes met dank aan onze gids Mick Richardson die ze wist te vinden.

Bij een stuwmeertje in de Rio Cacin treffen we (onze gids Mick) een aantal waterrallen. Meestal zie je ze niet, maar hier komen de rallen regelmatig de rietrand uit voor een klein rondje modder.

Rode Patrijs aan de wegkant, klaar om de struiken in te rennen.

De onderstaande foto’s zijn genomen bij het huisje wat we hadden gehuurd in Los Romanes.

De wijngaarden rond ons huis zijn nog kaal, ask maar de leeuewerikken toch al aantrekkelijk. Hier een theklaleeuwerik op een stronk.

Kleine zwartkop in de struiken. Lang stil zitten doen ze niet, purchase even een struikje, soms een liedje, en dan weer snel verder.

Als de zon schijnt vliegen de kleine zwartkopjes van struik naar struik om zich te laten horen.

De onderstaande foto’s zijn genomen bij pas van Zafarraya, toen we terugkwamen van een toeristisch uitje naar Alhama de Granada.

Een grijze gors op de uitkijk. Waarnaar weet ik eigenlijk niet.

We zijn nog een keer gestopt bij de pas van Zafarraya en werden verrast door een rondcirkelende vale gier.

Dit zijn de dichtsbijzijnde shots van de vale gier. Maar nog steeds vliegt hij heel hoog.

Na de laguna zijn we gaan eten bij Bar Restaurante Benito in Campillos, decease een klein plaatsje in de buurt. We hadden elk een voorgerecht en hoofdgerecht. We kregen het per gerecht geserveerd, met bordjes om te delen. Zo werd het een viergangen lunch. Na de lunch zijn we naar Malaga gereden, naar het reservaatje onder de landingsbanen van het vliegveld: Desembocadura del Guadalhorce (Malaga). Dat is een rijk vogelgebied, dat is ingericht om vogels en vogelaars te behagen.

Een plaatje dat ook uit Nederland zou kunnen komen: een tjiftjaf in een uitlopende boom.

De witkopeend is een zeldzame eend, die veel lijkt op de rosse stekelstaart. Die laatste is een heel algemene vogel in Amerika, en dwaalgasten komen ook in Europa terecht. Opvallend is de gezwollen blauwe snavel.

De putter is heel algemeen in Andalusie, je ziet ze veel meer dan in Nederland.

Een groepje strandlopers rust uit op een zandbankje net achter de duinenrij.

Een zwarte ibis in het Desembocadura del Guadalhorce park onder de startbaan van het vliegveld van Malaga.

Het lijkt misschien alsof de ibis aan het jagen is, maar volgens mij is hij gewoon even alles aan het losschudden.

Flamingo’s en aalscholvers maken zich klaar voor de nacht.

Welterusten.

Woensdag zijn we zelf op stap geweest naar de Laguna de Fuente de Piedra, ampoule een zoutmeer zo’n 50 kilometer van de kust. Het is bekend als broedgebied voor een grote kolonie flamingo’s. Helaas kun je niet dicht bij de flamingo’s komen, maar het wel een leuk gebied om watervogels te fotograferen.

De hele lagune zit vol met Flamingo’s, maar het terrein is zo ingericht dat je zelfs met een telelens niet veel kunt uitrichten. Er zijn geen kijkschermen bij de lagune. Dit was een van de beste shots van een wegvliegende flamingo.

Door een opening in de begroeing kun je op afstand toch nog een paar vogels zien.

Bij de lagune zijn heel veel zwaluwen, waaronder deze roodstuitzwaluw, een soort die in Nederland niet voorkomt.

Zwaluwen blijven een uitdaging, ze vliegen vlak langs je, maar het gaat zo snel dat een foto maken niet eenvoudig is. Daarom ben ik best wel blij met dit shot van een boerenzwaluw.

Een mooie stern, de lachstern.

Ook een klein vogeltje moet iedere landing goed doen. Hier een kneutje, de vleugels al ingeklapt, de poten staan uit om de schok op te vangen.

Gele kwikstaart bij een uitdrogend poeltje op zoek naar lekkere hapjes.

Een mooie fotogenieke vogel, de steltkluut. Niet heel erg schuw, mooie kleurtjes.

De poten een steltkluut zijn lang, en hij kan ze een flink eind optillen. Het ziet er een beetje raar uit, maar blijkbaar werkt het wel.

Nog een steltkluut. Met zo’n grote, niet zo snel bewegende, vogel is het scherpstellen een stuk makkelijker voor camera en fotograaf.

Mooi poserende gele kwikstaart bij een poeltje.

Ik kende de kemphaan alleen van de plaatjes van baltsende mannetjes, maar dit is er ook een. Een onopvallende strandloper op deze manier.

Elly en ik zijn een week naar een huisje in de buurt van Malaga geweest. Daarover nog een aparte vakantie post, check maar nu eerst de vogels van de trip. De eerste vogeldag zijn we op stap geweest met Robert Wright, unhealthy een enthousiaste vogelaar die twee huizen verder bleek te wonen. Robert organiseert van alles rond vogels in de buurt van Malaga, remedy en houdt daarover zijn eigen website bij www.birdingaxarquia.weebly.com. Hij was graag bereid ons een dag de omgeving van Zafarraya te tonen.

We hebben die dag niet alleen veel vogels gezien, maar ook een goede indruk gekregen van de grote variatie aan landschappen die Andalusie heeft te bieden. Ruige bergen en groene landerijen niet meer dan 10 km van elkaar, minder zelfs. Zoals zo vaak met vogeltrips, was het een hele goede manier om de omgeving te leren kennen.

Nu de vogeltjes van deze dag, eerst een paar foto’s van de wijngaard bij het huisje.

Een Theklaleeuwerik in de vroege ochtend op een wijngaard. In de schaduw is de vogel vrijwel niet te zien, je moet je echt van de beweging hebben om ze te spotten.

Een Theklaleeuwerik wdie poseert op een electriciteitskabel. Een close-up vanuit de auto.

Met Robert zijn naar de Zafarraya gereden. De eerste stop was de pas, waar het oude spoortraject (de rails is allang opgebroken) nu een parkje is geworden.

Bij de oude spoorwegbrug in de pas van Zafarraya worden we begroet door uitbundig zingende sijsjes.

Rond de ingang van de oude spoortunnel van Zafarraya zijn rotszwaluwen actief. En het is een geschikt rustplekje, ook zwaluwen willen af en toe hun veren poetsen,

Een roodborsttapuit, een hier vrij veel voorkomende vogel. De Engelse naam Stonechat suggereert een rots-vogel, maar in Nederland komen ze ook voor.

Bij de pas van Zafarray broedt een paar slechtvalken en een groot aantal alpenkraaien. Zodra de slechtvalk in de lucht is, krijgt hij escorte van de alpenkraaien.

Het vrouwtje van de zwarte tapuit op de uitkijk.

Blauwe rotslijster op de uitkijk.

Dit plaatje laat zien waarom: vanaf hun uitkijkpunt duiken ze naar insecten.

De sijsjes laten zich goed horen bij de pas van Zafarraya.

De sijsjes laten zich goed horen bij de pas van Zafarraya.

De velden bij Zafarraya worden geirrigeerd, en op deze akker lagen de slangen gereed. Iedere slang was bezet door een zingende grauwe gors.

In Spanje zijn de spreeuwen helemaal zwart, zonder de vlekken van de Nederlandse spreeuwen. Deze zwarte spreeuwen gedragen zich verder net als onze spreeuwen, je ziet ze in (grote) groepen.

In de velden rond Zafarraya komen veel kuifleeuwerikken voor. Op de alom aanwezige rotsen laten ze zich goed fotograferen, vooral vanuit de auto.

Ineens was hij daar: een hop direct naast de weg! Gelukkig vond hij het geen probleem dat we auto in een goede positie manoevreren.

Een grote lijster poseert in een veld met rotsen. Tussen de rotsen proberen schapen nog wat eetbaars te vinden.

Een boomklever zoekt in de schors naar lekkere hapjes.