Vitte op Hiddensee

Donderdag 3 juli beginnen we de dag met verse broodjes en een gekookt eitje. En we verleggen de boot op verzoek van de havenmeester. Daarna komt zijn collega verbaasd vragen waarom we zijn verhuisd naar deze minder goed plek. Tja.. We lopen een klein rondje op het eiland, maar de zeilen geven onrust. Laten we dat eerst maar oppakken.

Eerst het grootzeil. De zeilen zitten met karretjes aan de mast via elastiek en via grote schroeven. De schroeven zijn OK. In het zeil zit een plastic fitting. En daar is niet veel over van de schroefdraad. Dus die moet er uit. Als hij er uit is, blijkt de schroefdraad door te lopen. De achterkant is wel bruikbaar! Ik kan hem dus gewoon omdraaien. Waarom heb ik het niet veel eerder opengemaakt? Het is nog iets meer werk; we moeten draad tappen voor een borgschroefje en nieuwe gaatjes maken in het zeil, maar het is het nu weer als nieuw. Alleen zou het niet meevallen, maar samen is het eigenlijk zo gedaan.

Dan de genua. Het advies was om de val wat losser te zetten, maar dat blijkt niet te werken. Als ik het zeil uitrol schrikt onze voorbuurman Fridtjof op uit zijn papieren. We raken aan de praat, en hij claimt al 200.000 mijl gezeild te hebben. Ik leg ons mastklimprobleem en genua probleem voor. Hij biedt aan ons te helpen met beide.

Zijn diagnose is dat de genua nu juist te los staat. De overeenkomst met de eerste adviezen is in elk geval dat het probleem zit in de spanning op de lijn. En het is ons ook duidelijk dat hij te los zit. Dus zetten we de val op de lier om het allemaal goed strak te trekken. We kunnen de genua nu goed inrollen. Of het echt helpt weten we pas op zee, tot nu toe ging het daar steeds lastiger.

Dan het windvaantje. Ik had gevraagd of hij de mast in wilde, maar zijn antwoord was: het is jullie boot en jullie moeten het zelf kunnen repareren. Elly of Gilbert, wie wil de mast in? Dat hadden we al bedacht, ik ga de mast in en Elly bedient de lieren. Dat hadden we twee weken terug ook gedaan voor de monteur. Fridtjof geeft goede adviezen over hoe je het bootmansstoeltje moet gebruiken, en Elly checkt nog eens en heeft er vertrouwen in. Dat doet hij goed. Het hijsen is ook spannender dan gehesen worden. Dubbel geborgd ga ik omhoog aan de grootzeilval. Het valt heel erg mee; je zit steeds bij een erg dikke mast.

Al snel hebben we toeschouwers op de wal. Het terugbuigen van de windvaan is snel gedaan. Eenmaal beneden ga ik nog een keer omhoog met de camera, hebben we eindelijk ook een luchtfoto van de boot.

We borrelen daarna op de goede afloop met Fridtjof en zijn vrouw. Het is gezellig, we maken samen onze salades op.

Vrijdag 4 juli is de eerste echt warme dag. Met echt warm bedoel ik 25-30 graden, zoals het wat mij betreft ’s zomers hoort te zijn. Ik fiets een rondje naar de noordpunt van het eiland. Een mooi tochtje door een landelijk gebied. Aan de noordkant is een broedkolonie oeverzwaluwen, je ziet de activiteit bij de nestholen. Het zwermt er van de zwaluwen en vliegen. Er komen ook visdiefjes en dwergsterns voorbij.

’s Middags gaan we samen naar het strand. Dat is maar 500 meter van de boot. We eten wat op de boot. Het is dan rustig, Duitsland – Frankrijk is aan de gang. Na het eten gaan we met een flesje wijn de zonsondergang bekijken. We zijn niet de enigen, er komen heel wat mensen aan. Veelal met een flesje…

Zaterdag 5 juli wordt ook weer warm, maar nu is als afsluiting stevig onweer voorspeld. Geen goede dag om te zeilen dus. We doen nu samen een fietsrondje over het eiland, en lopen ook nog een flink stuk het natuurgebied in. Het is altijd opvallend hoe snel het rustiger wordt als je eenmaal uit het dorpje komt.

Bij de wandeling komen we maar een paar mensen tegen. En schapen. En een grauwe klauwier, een vogel. Aan de noordkant probeert Gilbert vissende dwergsterns te fotograferen, maar dat is lastig.

Rond 8 uur ’s avonds komt de bui opzetten. De wind draait (bijna loeiend) plotseling van windkracht 2 uit het oosten naar windkracht 5 uit het westen. Indrukwekkende luchten, maar bij ons alleen maar wind. ’s Avonds valt er nog wel wat regen, maar niet veel.

Om 22.00 uur proberen we Nederland – Costa Rica te volgen, maar het wifi is niet goed genoeg om Radio 1 te ontvangen. Met de SSB ontvanger vind ik een Duitse zender. De commentator is duidelijk teleurgesteld dat Nederland er niks van bakt. Even na middernacht haken we af in de verlenging. De volgende ochtend blijkt Nederland te hebben gewonnen met strafschoppen en een goede keeper.