Radar en andere reparaties

Sinds het einde van onze zomervakantie vorig jaar geen posts over onze boot. Geen grote tochten gedaan, en dit jaar laat begonnen door onze vakantie naar Ecuador en de Galapagos, waar ik over ook nog over moet posten. Maar nu eerst de boot.

Toen ik de boot bestelde vroeg ik me al af hoeveel reparaties nodig zouden zijn. De eerste jaren viel dat heel erg mee, alleen de zeilen moesten worden nagezien. Maar we merken na 6 jaar dat steeds meer dingen aandacht behoeven omdat het gewoon niet meer werkt.

We weten al dat de elektrische installatie niet de sterkste kant is van de boot. De aansluiting van kachel en koelkast zijn al zwaarder uitgevoerd zodat ze ook doen als de walstroom er niet op zit en de accu’s niet meer helemaal vol zijn.

Afgelopen najaar was de radar defect; de zender draaide niet meer. Reparateur AML heeft de radar in het najaar voor onderzoek meegenomen. Bij hen werkte alles gewoon. Dit voorjaar kwamen ze het apparaat terugplaatsen, maar zonder resultaat. Bij nadere inspectie was de kabel tussen radarprocessor en plotter verdacht, aan beide einden van die kabel waren lassen gemaakt die er verdacht uitzagen. Dat leverde wel contact op met de radar, maar geen beeld. Nieuwe afspraak gemaakt, voor vandaag. Nu met een kabel van AML gekeken of de radar beeld leverde, en dat deed hij, na een harde reset van de plotter. Met de kabel van de boot niet. De inschatting van AML was dat de werf ook in de radar kabel een las zou hebben gemaakt, maar dat het zoeken daarnaar onbegonnen is.

Dan maar een nieuwe plotter en radar uitzoeken. In de afgelopen jaren is er met zowel de radar als de plotters natuurlijk vooruitgang geboekt, radar werkt heel anders tegenwoordig. Energie-efficienter en beter. Toch voelt het raar om veel geld uit te geven als er alleen ergens een kabel probleem is, dus nog maar eens kijken. En zowaar: de las is er, en zit in het volle zicht. Na het vervangen van alle verbingen werkt de radar weer als vanouds. Met het krakende geluid dat bij het draaien hoort. Mission accomplished, maar wel ten koste van veel zoekuren. Jammer dat de werf deze niet erg geschikte connectortjes heeft gebruikt.

De diesel- en watermeters zijn ultrasoon sensoren van Philippe. In onze tanks is dat eigenlijk een slecht idee; ze zijn ondiep, en dus kan de sensor weinig hoogteverschil meten. In de praktijk zijn ze niet nauwkeurig, en ook niet betrouwbaar. De dieselsensor was al heel snel defect, maar daar is nog wel mee te leven door de motoruren bij te houden. Voor de watertank is het lastiger schatten, dus die hebben we direct vervangen toen hij afgelopen najaar de geest gaf. Gelukkig is dat een makkelijke klus. Bestellen, betalen, en monteren of laten monteren. Wel raadselachtig waarom zoiets kapot gaat.

Niet alle reparaties zijn duur, maar het kost wel veel tijd om uit te vinden wat er aan de hand is, een afspraak te maken met een gespecialiseerde reparateur (waar je dan soms vrij voor moet nemen), wachten op een onderdeel etc. Hoewel voor ons de importeur te ver weg is om te kunnen helpen met plaatselijke contacten, maakt Erik dat meer dan goed. Hij kan goed inschatten wat het probleem is, of hij het zelf kan oplossen, of dat hij iemand moet zoeken.

Het is opvallend hoe in boten-verkoopland geklaagd wordt (werd?) over de crisis, terwijl onderhoudsbedrijven eigenlijk altijd erg druk zijn. Of het nu gaat om polyester reparatie of elektronica. En misschien gaat het ook wel samen, minder nieuwe boten impliceert meer reparaties en upgrades van bestaande boten.