Vanuit de Solent kunt je naar de Engelse Kanaaleilanden (Alderney is de dichstbijzijnde) of verder naar het westen.  De kanaaleilanden liggen voor de Franse kust.   We varen een stuk het kanaal op om te kijken hoever we kunnen komen richting Alderney, maar het blijkt niet bezeild.  We hebben al teveel van de stroom-mee tijd opgesnoept met uit de Solent varen.  Dus gaan we naar Poole, een haven even ten westen van Solent.

Old Harry Rocks bij Poole

Poole ligt aan een grote baai, Poole Harbour, waar je ook op veel plaatsen kunt ankeren.  Maar eerst gaan we naar de stadshaven die in 2004 is gemaakt aan de kade voor de oude stad.  Het is zo’n dure Engelse haven waar 24 uur per dag personeel is.

Sunseeker werf

De haven richt zich ook op superjachten, niet zo gek want de Sunseeker werf ligt aan de andere oever van de rivier.  Het gaat blijkbaar goed met de business, want er zijn veel grote schepen in aanbouw.

Pokestop

Na alle berichten op Facebook en in de krant over de Pokemon rage wil ik nu toch wel eens weten wat dat is.  Ik download de App en snel blijkt Poole vol met Pokemons en Pokemon-zoekers te zitten.  Het is wel een grappig fenomeen, al is de virtual reality nog vrij rudimentair.  Het is inderdaad verslavend.  Voor de telefoon is het wel hard werken, de batterij is in no time leeg.

Lord Nelson Pub

Poole zelf heeft zoals de vaargids al beloofde een leuke oude stad, met veel restaurantjes waar we er eentje van proberen.  Er is ook een grote winkel met scheepsartikelen aan de kade.  Engelse winkels zijn heel anders dan Nederlandse: veel voller en rommeliger.  Per vierkante meter lijken en twee of drie keer zo veel spullen te staan.

Ankeren in Poole Harbour

Na twee nachten in de haven willen we ook de Poole Harbour (baai) nog ervaren.  We zoeken een ankerplek ten zuiden van Brownsea Island.  Het blijkt dat we aan / in de smalle geul liggen die wordt gebruikt door de rondvaartbootjes die de baai rondvaren.  Het is verder een mooi plekje, maar de baai valt me toch een beetje tegen.  Op de zeekaart zie je een krekengebied dat droogvalt, maar in de praktijk valt er vrijwel niks droog.  Dat komt omdat het getij in Poole heel beperkt is, ook met laag water staat er nog 1 meter water meer dan het nulniveau van de kaart.  Dus je ziet steeds hetzelfde.   Het is wel een rustig plekje om wat te werken en beter weer af te wachten.

Vuurwerk in Poole

Een onverwachte bonus in de avond is een vuurwerkshow in Poole, die ook vanuit de baai goed te zien is.

Zondag 24 juli

Na het zeilersmekka Cowes gaan we naar de Beaulieu River, uit te spreken als “Bjoelie River”.  We hebben van veel mensen gehoord dat het een heel bijzondere plaats is. Als ik de havenmeester bel voor een plek hoor ik dat de haven vol is. Maar op de pontons of aan de boeien is altijd wel plek.

Vanaf Cowes is de oversteek naar de monding van Beaulieu River maar ruim 2.5 mijl, maar omdat we met opgaand water onze eerste aanloop willen doen hebben we wel 2 mijl stroom tegen.  Dus de afstand door het water is 4.5 mijl, een stuk verder!  Het is op de Solent heel erg druk met zeilboten, veerboten en rubberboten.

Zoals meestal staat er water zat voor onze boot om binnen te lopen.  De Beaulieu River is een getijdenrivier door het New Forest National Park.  Geen steden dus langs de oevers, alleen af en toe een groot huis met eigen steigertje voor de bootjes.  De mansions zijn ook een deel van de charme van de rivier, maar ze zijn minder talrijk dan we hadden gedacht.

Verder is het een gewone Engelse rivier, vol met boeien met bootjes.  De rivier loopt tot aan de plaats Beaulieu, maar het laatste stuk is niet bevaarbaar voor grotere boten.

Beaulieu River

De haven Buckler’s Hard ligt 3.5 mijl uit de kust.. Als we de haven naderen worden we benaderd door een havenmeester, die ons een plek toewijst ‘aan het einde van het ponton’.  Het is wederom een mooie plaats, met vrij uitzicht op de rivier.

Ons uitzicht

We komen ruim voor hoog water aan.  Met het bijbootje varen we de rivier verder op tot Beaulieu.  Dichter bij het plaatsje komen er meer grote huizen.  Beaulieu is een leuk toeristisch plaatsje.  Winkeltjes, clubs, hotels.

Palace House, Beaulieu

Bij het dorpje is een zoutwatermeertje dat zich met (spring)vloed vult met water.  Als wij er zijn is dat in elk geval aan de gang.

Terug bij de haven gaan we eerst afrekenen.  Ook hier heeft de haven veel bemanning, in elk geval 4 man personeel.  In een hoekje van de loods zijn douches en toiletten, in ons geval dus met het bijbootje te bereiken.

Terug in de boot begint het te motregenen.  Uit een egaal grijze lucht motregent het een paar uur door.  Ander weer dus.  Volgens de voorspelling worden de komende dagen ook koeler.

Maandag 25 juli

Tot mijn verrassing begint de dag met zon.  In de kuip is het lekker, uit de wind en in de zon.  Het is nog laag water als ik wakker wordt.  Op het schor naast de boot zoeken vogels hun kostje bij elkaar.

Kleine Zilverreiger

Omdat ze gewend zijn aan boten, kan ik met de telelens leuke foto’s maken van de Kleine Zilverreiger, Wulp, Kievit, Kokmeeuw (die zitten hier heel veel), Zilvermeeuw en Tureluur.  Vooral de Wulp is leuk, die laat zich normaal niet zo makkelijk benaderen.

Wulp

Het blijft heel stil in de rivier.  We liggen aan het einde van de steiger, en het lijkt alsof we voor anker liggen.  Ik begin de charme van de Beaulieu River wel te zien. We besluiten nog een dag te blijven, en wat meer van het gebied aan land te verkennen.

De jachthaven is bij Buckler’s Hard, een oude verlaadplek in de rivier.  Ook met eb is de rivier tot hier bevaarbaar.  Nu is het oude dorpje deels hotel, deels museum, en deels bewoond.  Uiteraard is er een pub bij het hotel.  Vanaf het terrein kijk je op de steigers van de jachthaven.

Buckler’s Hard

Vanaf de jachthaven is een wandelpad naar Beaulieu, het dorpje waar we gisteren met het bootje heen zijn geweest.   Het pad loopt door de beboste oever, maar is verder niet zo bijzonder.  Beaulieu zelf heeft een automuseum (daar zijn we niet geweest), en een restaurateur die mooi opgeknapte klassiekers heeft staan.

Beaulieu is verder niet zo’n bijzonder plaatsje. Het assortiment in de toeristische winkeltjes is wel anders dan in Nederland, en ook een stuk duurder.  Het spreekt ons niet zo aan.

Winkelstraat in Beaulieu

We drinken een kopje thee met een groot stuk gebak in een Engelse Tearoom.  Het is niet zo kneuterig als we hadden verwacht, dat moeten we nog een keer over doen.

Dinsdag 26 juli

We zetten de wekker vroeg om met de vloedstroom de Solent aan de westkant te kunnen verlaten.  Het is om 4:20 (in de ochtend) hoog water, ons doel is om uiterlijk 06:00 weg te varen.  Net als vaker de afgelopen dagen begint de dag vrijwel zonder wolken en wind.  De rivier is een heel verstilde omgeving.

Windstille ochtend

Als we weg varen loopt de ebstroom wel in de rivier, maar nog niet erg hard. We hebben de boegschroef niet nodig en kunnen dus vertrekken, zonder de buren te wekken. Op weg naar de Solent blijft het windstil en heel mooi.

Ochtend op de Beaulieu River

Zaterdag 23 juli

Vandaag blijven we in Cowes. Ik heb gezocht naar natuurgebieden in de buurt van Cowes, en twee dingen gevonden in de buurt van Newport. Newport ligt aan het einde van de getijdenrivier de Medina.

Dodnor Creek

Het eerste gebiedje is Dodnor Creek, aan het fietspad van Cowes naar Newton.  Het is een afgedamde kreek, met een wandelpad landinwaarts.  Helaas is het pad nogal overgroeid met brandnetels en bramen.  Het leukste punt is een plasje waar een meerkoet met jongen werkt aan een volgend nest.  Boven het plasje vliegen libellen, maar er zijn weinig foto punten.

Strop

Iemand met lugubere ideeën heeft attributen in het gebied achtergelaten.  Ik zie verbogen krukken met een half verbrande jerrycan, en een stoel met een strop. Engelse humor?

Het volgende gebiedje is wel heel leuk: Shide Chalk Pit is een verlaten kalkgroeve, een put in het landschap dus.  Via een trap daal je af, en dan ben je in een wereld zonder mensen en huizen.  Dit is wel een heel leuk plekje.

Shide Chalk Pit

Een open veld met veel verschillende vlinders, orchideeën en libellen.  Met mijn camera vermaak ik me prima.

Een Blauwtje

De meest voorkomende vlinders zijn blauwtjes, waarschijnlijk zijn het verschillende soorten. Dat moet ik nog uitzoeken.

Gewone Bronlibel

Aan de rand van het gebied loopt een klein stroompje, waar een gewone oeverlibel en een gewone bronlibel actief zijn.  De laatste soort is nieuw voor mij.  Het is een schitterend beest.  Zijn Engelse naam “Golden-ringed Dragonfly” doet hem meer eer aan vind ik.

Stroompje in de Shide Chalk Pit

Na de fietstocht verkennen we samen Cowes.

Cowes ketting veerboot

Eén van de attracties van Cowes is de “floating bridge”, een ketting veerboot (chain ferry), die zich aan een ketting naar de andere kant trekt.  We laten ons meevoeren met deze antieke veerboot.  De oplettende en ter plekke bekende lezer zal zien dat de foto van de veerboot ’s ochtends is genomen tijdens mijn fietstochtje; de zon staat in het oosten.

Wedstrijdzeilers

Cowes is een leuk plaatsje, met veel excentrieke winkeltjes.  Ook goede watersport(kleding)winkels, pubs en wat je verder mag verwachten in een toeristische watersportplaats.

Opvallend is het grote aantal besloten clubs.  De meeste sjieke club gebruikt het Cowes Castle bij de ingang van de haven.  Uiteraard met een eigen haventje en portier, en kanonnen

We eten in een bijzonder restaurant, bijzonder vanwege de architectuur vooral. De gevel bestaat uit glas in lood ramen, heel mooi.  Het eten is trouwens ook lekker.

Restaurant Jolliffe

Terug in de haven krijgen we van onze buurman het dringende advies om toch vooral naar de Beaulieu river te gaan.  Iedereen zegt dat, dus dat gaan we doen.

Woensdag 20 juli

Het blijft zomer, mooi zonnig en warm.  Na twee weken is het tijd om een keer te wassen.  Dat kan hier goed: er zijn wasmachines en drogers, en het is warm genoeg om de was te drogen aan de reling.  Elly is er de hele dag mee bezig, maar aan het einde van de dag zijn de kasten weer vol met schone kleding.

Wasdag

Het is ook een mooi moment om het bijbootje op te blazen.  Als we de zak uit de zeilbak halen blijkt die wel geleden te hebben onder het vocht, maar het bootje zelf ziet er goed uit.  Ik vind het wel spannend of de motor het goed zal doen, die heeft al 3 jaar niet gedraaid.  Mijn zorgen blijken ongegrond: bij de eerste keer aantrekken slaat de motor al aan.

In het bijbootje

Gelijk even een proefrondje gedaan, en het loopt allemaal goed.  In een krekengebied is een bijbootje altijd heel leuk. Je kunt juist ook met laag water door de kreekjes varen. Met hoog water is de hele baai een groot meer, maar ook dan staan veel plaatsen echt maar net onder water.  Met het bijbootje kun je dan aanleggen bij de pub, die bij laag water aan een moddervlakte ligt.

Kokmeeuw

De boot blijkt ook een goede schuilhut voor vogelfotografie.  De vogels die het schor afstruinen zijn gewend aan de boten in de haven.

Kievit

Met het bijbootje fotograferen is lastiger, dan vliegen ze wel op.

Donderdag 21 juli

We blijven nog een dag om de omgeving te verkennen.  Eerst met hoog water een stukje gevaren met het bijbootje.  We kunnen onder de brug naar de volgende baai, en naar de haven van Emsworth.   Het is een natuurgebied, maar ook een gebied met heel veel boten.  Elke kreek ligt vol met boeien, en aan elke boei ligt een boot.  Letterlijk duizenden in het hele gebied.

Emsworth

Na ons bootrondje doen we een fietsrondje over Hayling Island, waar de jachthaven is. Het lijkt een welvarend gebied, waar veel van de oude boerderijen nu tot luxe woonhuis zijn verbouwd.   Het geld wordt hier niet verdiend maar uitgegeven lijkt me.

Even bellen

Aan de toeristen is in elk geval ook gedacht.  Er staan regelmatig mooi opgeknapte telefooncellen.

Het laatste deel van het fietsrondje is over de oude bedding van het plaatselijke spoorlijntje. Dat lijntje is er niet meer.  De restanten van de spoorbrug zijn er nog wel, net als een oud sein dat als aandenken is blijven staan.  Naast de spoorlijn ook de gebruikelijke bramen, vogels en vlinders.

Grasmus

Het landschap komt heel klassiek over.  Het landschap met de ruïne op de foto zou zo een 17e eeuws schilderij kunnen zijn.  Op de beschoeiing na dan.

Landschap met ruïne

Vrijdag 22 juli

De Solent heeft heel veel havens, en volgens de gidsjes zijn ze allemaal speciaal.  Voor zeilers is de meest speciale haven Cowes: het centrum van de zeilsport, en vrijwel de hele zomer het toneel voor zeilwedstrijden.

Met opgaand water varen we de Chichester Harbour uit, tegen de stroom in dus, om ons op de Solent met de stroom mee naar Cowes te laten drijven.  De tegenstroom in de Harbour is 1 knoop in de kreek, en 2 knopen in de monding.  De stroom mee in de Solent is ook zo’n 2 knopen.  Samen met de 8 knopen warme zuidoosten wind genoeg om ook nog een stukje te kunnen zomerzeilen.

Solent Forts

We komen langs de indrukwekkende Solent Forten, gebouwd vanaf 1860 ter verdediging van de marinehaven van Portsmouth.  Vanaf de wal naar de forten is in de Tweede Wereldoorlog een dam gemaakt als U-boot verdediging. Inmiddels zijn de forten opgeknapt.  In één van de forten is nu een luxe hotel gevestigd!

Een paar mijl voor Cowes valt de wind weg.  In Cowes zelf staat een stevige zuidwesten wind.  Heel lokaal weer dus. De Cowes Yacht Haven is ‘the place to be’, maar als wij aankomen is die al vol.  Wij gaan naar de East Cowes Marina, iets verder de rivier de Medina op.  Daar krijgen we een mooie plaats met uitzicht op de rivier.

Maandag 18 juli

Na weken met alleen maar westenwinden, is het nu twee dagen anders. Vandaag is het windstil, en maken we van de gelegenheid gebruik om een flink stuk naar het oosten te varen.  Om 6 uur ’s ochtends vertrekken we uit Dover.  Tot onze verbazing staat er een noordwestenwind van dik 10 knopen, onverwacht, maar mooi om te zeilen!  Als we na een kwartier achter de krijtrotsen vandaan komen, valt de wind weg.  Blijkbaar was het een zeer lokale wind.

Oude Vuurtoren Dungeness

We motoren op de vlakke zee naar Dungeness, een kaap waar een lelijke centrale staat. Op de foto de leuke oude vuurtoren ernaast.  Dit is ook een plek waar veel vis zit blijkbaar, want we zien er bruinvissen en zeehonden naast de boot.

De volgende kaap is Beachy Head, waar de vuurtoren onder de krijtrotsen in het water staat.  Dat is en blijft een heel fotogenieke plek.  We varen daarom dicht langs de kaap en maken weer veel te veel foto’s.

Beachy Head

Beachy Head

Vanaf Beachy Head is het nog zo’n twee uur naar Brighton, onze bestemming voor de dag. Het is pas één uur in de middag, en we besluiten ons nog een uurtje te laten drijven op de stroom richting Brighton.  Het grootzeil staat nog, maar dat levert niks op.

Als we om 4 uur aanleggen zijn we bijna 70 mijl opgeschoten richting de Solent.  De haven van Brighton is groot.  Bij de bouw was hij vast modern, maar inmiddels is alles nogal gedateerd.  Ze zijn druk aan het renoveren en baggeren. Wellicht wordt het allemaal weer mooi.  We liggen aan de East kant tussen de boten die nog wel drijven, maar waar het onderhoud achterstallig is, zacht gezegd.  Echt Engels in onze ervaring, al die boten die waarschijnlijk nooit de haven zullen verlaten, maar waar de eigenaar leuk op klust of zelfs woont.

Grote Klusboot

Na aankomst drinken we een wijntje onder de bimini.  Het is 30 graden, onze warmste dag tot nu toe.

Dinsdag 19 juli

Voor vandaag is een stevige oostenwind voorspeld, windkracht 5, dus we kunnen op het zeil verder. Het vaargebied tussen Isle of Wight en de Engelse zuidkust heet de Solent. Ons doel is de Chichester Harbour, een groot getijdengebied aan de oostkant (‘het begin’) van de Solent.  De timing van onze tocht wordt bepaald door het getij en de stroming.  We gaan met hoog water weg in Brighton om de stroom naar het oosten op te pakken, maar we hebben ook weer opgaand water nodig om de Chichester Harbour in te varen.

Werk aan Windmolenpark bij Brighton

Dat houdt in dat we langzaam moeten varen, dat doen we dus. Op alleen het grootzeil varen we relaxed maar toch nog met 6 knopen richting Isle of Wight.

Als we de Solent invaren neemt onze snelheid flink af, er staat nog 2 knopen stroom tegen in de Solent.  Met de kotterfok erbij maken we er het beste van.

Terwijl wij rustig varen met weinig zeil, horen we onderweg diverse meldingen van de kustwacht:  zinkend schip, schip in brand, schip met gebroken voorstag en schip met motorpech. Opvallend, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. We vragen ons af wat daar allemaal gebeurd is.

Cruiseschip voor Isle of Wight

Voor de drempel van de Chichester Harbour strijken we het zeil.  Met veel zeil over een ondiepe drempel varen blijft link.  Bovendien is de Chichester Harbour met zijn relatief smalle geulen en grote aantallen kleine bootjes geen plek om met vol zeil in te gaan.  Daarvoor zijn we bij zoveel wind gewoon niet wendbaar genoeg.

De timing blijkt heel goed: we komen met het laatste zonlicht aan in de haven van Northney.  We hadden gereserveerd en een ‘hammerhead’ gekregen, een eindplek aan de steiger.  We kijken uit op een schor dat met elk tij droogvalt. Een hele verbetering ten opzichte van de kademuren die we in Calais, Dover en Brighton hadden.

Moonrise

De haven is luxe, maar ook heel duur.  We waren al gewend 45 pond per nacht te betalen in Calais en Brighton, maar hier is het 60 pond per nacht. Daar krijg je dan wel een 24 uur bemande haven voor, met goedkope (2 pond) wasmachines en drogers.  En betalen bij vertrek, dat is ook zeldzaam.