De Oversteek

Dinsdag 12 juli

Naar Engeland varen is helemaal niet zo ver, maar je bent wel even wat verder van de kust. Toen we de boot voor het tweede jaar hadden was het oversteken een hele prestatie. Voor Elly voelt het na een jaar niet zeilen nu weer zo als in ons tweede jaar, dus we doen het rustig aan.

Maar vandaag is het nog niet zover.  We vertrekken tegen 10 uur uit Blankenberge om te kijken hoever we kunnen en willen zeilen tegen de wind in richting zuidwesten. Als we vertrekken is het grijs en dreigend. We zetten toch gewoon de zeilen, we zien wel hoe het loopt. De voorspelling is dat de windkracht 4 is, en dat is een mooie zeilwind. De voorspelling is ook dat de wind meer naar het westen draait, dus we maken eerst een lange slag van de kust af.

Al snel zitten we in een buitje, maar lang duurt het niet. Na de bui klaart het op, en varen we in de zon. Ondertussen zien we boven de kust de buien nog wel hangen. Na anderhalf uur komen we in de aanloop van de Westerschelde, en dus in het gebied waar de grote vaart ook komt. Een mooi moment om overstag te gaan, richting Nieuwpoort.

Een aantal grote vrachtschepen komt vrij dicht langs, maar ze geven ons netjes de ruimte. Op zee heeft een zeilboot voorrang, behalve op de ‘shipping lanes’, die je met de zeilboot wel mag kruisen, maar verder niet mag gebruiken. Vrachtschepen varen soms buiten de shipping lanes om een stukje af te snijden, dat mag, maar dan hebben ze geen voorrang meer.

De wind wil niet erg naar west draaien, maar we komen wel netjes bij Nieuwpoort uit. Om drie uur varen we de haven binnen. De wind is dan toegenomen tot kracht 5, maar eenmaal in de haven zitten we al snel met een biertje in de zon. We liggen in de haven van de Watersportkring van de Luchtmacht (WSKLuM).

Vlakbij de jachthaven is een natuurgebied, de IJzermonding, bestaande uit een smalle strook schorren en duin.  Het havenkanaal van Nieuwpoort is ook de monding van de rivier de IJzer.  Er is een grote vogelschuilhut.  Ik zag veel meeuwen, een zilverreiger, diverse strandlopers, en een paar families bergeenden met jongen.

Woensdag 13 juli

Als we wakker worden waait het stevig, zelfs in de haven windkracht 5. Even wachten dus tot het wat rustiger wordt, volgens het Belgische kustweerbericht tegen 11 uur. Inderdaad neemt de wind af, om een uur of 10 naar 4 in de haven.

We vertrekken om half twaalf, te laat om Dover nog te halen, maar nog wel op tijd voor Calais. Daar zijn we ook nog nooit geweest. De wind zou noord-west zijn, maar de noord component valt nogal tegen. Hoog aan de wind kunnen we net langs de kust zeilen. Vanaf Nieuwpoort moet je tussen de zandbanken door vrij dicht onder de kust langs Duinkerken. Eenmaal bij de zeehaven van Duinkerken is de wind een eind op, en bovendien nog meer west. Naarmate we dichter bij Calais komen gaat de motor meer bij, het laatste stuk gaat helemaal op de motor.

Met hoog water kunnen we rechtstreeks op de pieren afvaren. De havendienst (VHF 17) is heel vriendelijk op de marifoon, plezierjachten krijgen uitgebreid aandacht.  We mogen voor de veerboot naar binnen, en als we aankomen gaat de Pont Henri Hénon van de jachthaven in het Bassin de l’Ouest direct voor ons open. In onze vaarwijzer (druk 2004!) wordt nog gesproken over veerboten voor de brug, maar daar is geen sprake meer van. Rondom de jachthaven zie je nog wel de grote parkeer- en wachtterreinen, maar die zijn verlaten en overgroeid.

De jachthaven blijkt officieel gesloten, ze zijn alles opnieuw aan het maken. We krijgen toch een box, maar zonder stroom en wifi. Het past wel bij het oude geheel, en onze accu’s houden het wel een tijdje vol met het zonnepaneel en de windgenerator.

Donderdag 14 juli

We nemen een dag om Calais wat te verkennen. Gilbert doet een rondje op de fiets naar Cap Nez Blanc, een hoge krijtrots aan de kust. De hele kust, zowel de duinen als de krijtrotsen, is voorzien van veel bunkers uit de Tweede Wereldoorlog.

Bij Cap Nez Blanc stond het grootste Duitse kanon, waarmee ze de Engelse kuststeden konden beschieten. Veel is daar niet meer van te zien, maar borden vertellen het verhaal.

Terug ga ik via een mountainbike pad naar Calais.  Met het vouwfietsje wordt dat een wandelpad, ook goed.  Onderweg fotografeer ik vogels, libellen en vlinders.

’s Avonds verkennen we samen de stad. Het stadhuis is een opvallend gebouw, in 1922 gebouwd door de Vlaamse architect Debrouwer. Het wordt mooi onderhouden, en staat op een ruim plein met een mooie tuin.

Het theater in het oude centrum is ook een opvallend gebouw, maar dat is wel toe aan een restauratie.

Verder is Calais vooral een veerhaven-stad, met restaurants bij de haven. We eten lekker bij brasserie L’Ardoise.

En omdat het 14 juli is, de nationale feestdag van Frankrijk, is er om elf uur op het strand een hele mooie vuurwerkshow. Die pakken we ook nog even mee. Elly maakt een opmerking over ‘wat als hier nu iemand iets raars wil’, nog onwetend van de aanval in Nice bij de show daar. Verschrikkelijk.

Vrijdag 15 juli

Eigenlijk hadden we de Oversteek willen maken, maar de voorspelling houdt het op zuidwest 5-6, en dat is niet echt fijn om tegenin te zeilen. Dus blijven we nog een dag.

Aan het einde van de middag lopen we een rondje door de duinen, met veel bunkers, bloemetjes en vlinders. Er is een militaire begraafplaats uit de Eerste Wereldoorlog, die er heel verzorgd uitziet. Als we daar even rondkijken komt er een man op ons af ‘zoekt u een bepaald graf’? Het blijkt dat recent alle grafstenen opnieuw zijn gemaakt en geplaatst, maar dat veel stenen op een verkeerd graf staan.

Gilbert vermaakt zich met foto’s van vlinders, en Elly zoekt verschillende bloemen.  We zijn allebei leuk bezig.

Zaterdag 16 juli

Vandaag moet het kunnen: de voorspelling is windkracht 4, tussen WZW en ZW  Niet ideaal om ver naar het zuiden te gaan, maar we hopen Rye te kunnen halen. We vertrekken met de brugopening van kwart voor één, zodat we niet meer dan een uur stroom tegen hebben.

Gezien de windrichting besluiten we eerst het kanaal over te steken naar Dover, langs de route van de veerboten. We kruisen de scheepvaartroutes door het kanaal, maar het is vrij rustig. Er gelden strenge regels in de scheepvaartroutes: je moet ze loodrecht kruisen, en daarnaast grote vaart niet hinderen. In praktijk moet je vaart minderen of toch uitwijken om achter grote schepen langs te varen. Maar met AIS is dat allemaal niet zo moeilijk meer, op het scherm van de plotter zie je goed wat er komt.

Vanaf Dover verder naar het zuiden valt tegen, de wind is te zuidelijk geworden om langs de scheepvaartroute te kunnen zeilen. Op de motor varen wordt ook niks, daarvoor staat er te veel golfslag. Dus besluiten we naar Dover te gaan, waar we vier uur na vertrek aanleggen in de getijdehaven. De Oversteek is voltooid.