Maandag 24 juli

De weersvoorspelling voor de Duitse noordkust voor de komende week is ronduit slecht.  Heel veel regen.   We besluiten richting Kopenhagen te gaan, daar zou het minder hard moeten regenen. De eerste etappe is dan naar Gislov Havn, een kleine jachthaven bij Trelleborg aan de zuidkust van Zweden.  Dat is zo’n 60 mijl.  Om aan de regen te ontsnappen zullen we wel moeten motoren, in elk geval het eerste stuk.  Wellicht krijgen we het laatste stuk nog een mooie oostenwind om op te zeilen.

Als we even na 9 uur weggaan staat er bij Sassnitz niet veel wind.  Iets verder van de kust komt er meer wind, maar veel zegt dat niet, want rond een eiland staat wel vaker andere wind dan verderop.  We motoren daarom eerst langs de krijtrotsen om te kijken hoe de wind op open zee is. 

Mooi Weer

Dat is al snel duidelijk: er is niet veel wind, en de wind die er is, is noord, en niet west zoals bij Sassnitz.  Dus laten we de motor rustig pruttelen.  Het goede nieuws is dat zon er bij komt, en in de kuip zitten we lekker in de zon.  Daar is het echt zomer.  Daar genieten we dus maar van terwijl de diesel doorpruttelt.  Het hele stuk komt de wind amper boven de 5 knopen uit, dus het blijft motoren.  Als we op ruim een uur van de vlak bij de Zweedse kust zijn, wordt het helemaal windstil.  Aan de horizon verschijnen donkere wolken.  Dat zal de oostenwind zijn die voorspeld was, en zo te zien zou de wind best wel eens met regen kunnen komen.

Inderdaad, als we open een half uurtje van de haven zijn staat er ineens 14 knopen oostenwind.  Dat was mooi geweest om eerder te hebben om op te zeilen.  Het nadeel is wel, dat het nu zeilpakken- in plaats van bikini-weer is.  Gelukkig houden we het wel droog tot we kunnen aanleggen.

Gislövs Läge

Wij zijn met onze boot een beetje aan de grote kant voor de boxen in Gislövs Läge, maar we kunnen aan de kade liggen.  Dat is ook lekker dicht bij het douchegebouwtje.  De haven heeft geen havenmeester, maar een kaartjes automaat.  Dat is voor het eerst deze vakantie.

Dinsdag 25 juli

We hadden gehoopt dat het naar Zweden varen voldoende zou zijn om te regen te ontlopen.  Volgens de GRIB files van 23 juli was dat zo.  Een dag later (toen we weggingen) was het al op het randje, en we ervaren nu dat de regen ons toch heeft gevolgd.  Het regent onafgebroken van 10 uur in de ochtend tot 6 uur ’s avonds.   De wind is wel uit de goede richting, maar we besluiten toch een vrolijker dag af te wachten om verder te varen.

Woensdag 26 juli

Als we wakker worden is het nog steeds grijs, maar wel droog.  We gaan verder naar Kopenhagen.  Het eerste stuk kunnen we goed zeilen langs de kust, we lopen 7 knopen.  Het is ideeal zeilen: 12 knopen wind van land, dus geen golven en wel snelheid.

Veerhaven Trelleborg

We gaan door het Flasterbø kanaal, daarmee steek je 8 mijl af op de tocht naar Kopenhagen. Het nadeel is dat je afhankelijk bent van de een brug die eenmaal per uur opent.  We gingen harder dan verwacht, dus minderen we wat vaart door de genua in te rollen, en later door ons even te laten drijven.

Ingang Falsterbokanaal

Volgens de gids staat er op het havenhoofd een licht dat rood is als je kanaal niet mag invaren.  Maar het is ook een rode boei.  Het is ons, en de twee boten die er nog liggen, niet duidelijk wat er van ons verwacht wordt.    Tegen de tijd dat de brug opent varen we toch maar door.  En dan staat er op een lichtkrant ‘please come closer to the bridge’. Waarom melden ze dat dan niet op het marifoon kanaal?

Falsterbo kanaal

Het kanaal is maar heel kort, een klein kwartiertje varen.  Eenmaal bij de brug is het allemaal wel duidelijk, met Duitse-stijl verkeerslichten weten we wat er van ons wordt verwacht.  Aan de noordzijde van de brug is een grote jachthaven die er wel goed uitziet.  In de vaargids krijgt die haven een beetje te weinig krediet denk ik.

Windpark met transformatorhuis

Aan de noordkant van het kanaal moeten we door een smalle geul noordwaarts.  Dat deel is niet bezeild helaas.   We motoren dus een uur tot we weer op vrij water zitten.  De noordenwind heeft inmiddels minder oost in zich, dus het wordt kruisen richting Kopenhagen.  Dat hebben we nog niet gedaan dit jaar.  We komen langs een groot windpark, een van de vele in de regio.  Dit park is Zweeds.

Als in de loop van de middag de wind afneemt, varen we het laatste uur op de motor Kopenhagen in.  

Het is onderweg zonnig geworden.  Bij aankomst in Kopenhagen kunnen we volop foto’s maken van haven. Voor de stad liggen een aantal oude fort-eilanden rechts van geul. Links eerst het vliegveld, en later een grote centrale.

De Kleine Zeemeermin

In Kopenhagen varen we langs de zeemeermin .  Ze hoeft niet te klagen over een gebrek aan belangstelling. Goede marketing van een toch heel klein beeldje.

Eerste ligplaats Chistianshavn

Ons doel is de Christiaanhaven, die in de gidsjes duidelijk favoriet is.  Als we aankomen blijkt er een brug voor de haven te liggen die eens per uur opent.  Toen onze gids gedrukt werd, was die er nog niet, dus we worden even verrast.   Maar de timing is perfect, we hoeven maar 5 minuten te wachten.  De haven is helaas nogal vol…  Na een rondje varen leggen we aan op de plek van een ligplaatshouder die even weg is met boot.  De deal is dat we boot moeten verleggen als de vaste huurder terug komt.  Dat doen we dan maar.  Als we hebben gegeten komt hij inderdaad terug.  We schuiven op…

Doucheruimte Christianshavn

Overigens begrijpen we het enthousiasme in de vaargids voor deze haven niet helemaal.  Inderdaad lig je er mooi, vanaf de kant gezien.  En in principe is er sanitair. Maar veel stelt dat ook niet voor.  Als wij er zijn is er een mooie (regen)douche, maar geen stroom, geen toilet, en geen wifi,  Morgen toch makkelijker om een ander plekje op te zoeken denken we.  We zagen ook ligplaatsen bij een kade voor het Scandic hotel.  Dat zag er eigenlijk mooier uit.

’s Avonds zitten we tot na elven buiten.  Dat is voor het eerst deze vakantie.

Na de Bodengewasser gaan we nu richting noorden, Sassnitz aan de oostzijde van Rügen is het doel.  Het is bij elkaar zo’n 60 mijl, 20 over binnenwateren, en 40 op open zee.  De voorspelde wind is oost, 12-15 knopen, dus het hele stuk zou bezeild moeten zijn.

Als we om 9:00 vertrekken uit Ueckermünde is daar nog vrijwel geen wind.  We motoren eerst naar de Poolse grens, en in Polen verder door het havenkanaal naar Swinoujscie, de Kaiserfahrt.  

Zuidelijke ingang Kaiserfahrt

Het hele stuk is er weinig wind, een rustig tochtje dus.   De lucht is grijs, er is niet heel veel te zien.  In het kanaal zien we wel drie zeearenden, inmiddels went het wel, maar het blijven indrukwekkende vogels.   In het kanaal hebben we onverwacht een knoop stroom mee, dat helpt ook mooi.

Zeearend

Als we om 12 uur de kust bereiken voel je dat er meer wind komt.  We hijsen de zeilen in het kanaal, en op zee gaan we gelijk 8 knopen op 13 knopen (halve) wind.  Dat is een mooi tempo.  In ruil daarvoor zitten we wel in een flink schommelende boot; de oostenwind staat al een tijdje en dat kun je merken aan de golven.    Dat is voor ons beiden weer wennen.  Na 2 uur varen zetten we een rif in het grootzeil; de wind is toegenomen tot 17 knopen en dat is een beetje veel voor vol zeil.

Onder zeil de Oostzee op

Onderweg gaat een van de toiletten stuk, bij het oppompen komt het spoelwater dat voor de toiletpot is bedoeld deels naast de pot.  Dat is een teken dat een van afdekrubbers het heeft begeven.  Het toilet had ook al een tijdje last van lekwater, dus we moeten het reviseren.

Werk aan Windpark

Even na 3 uur worden we opgeroepen, “Poezl”, door het guard vessel van een werkschip.  Even vragen we ons af of wij het echt wel zijn, maar inderdaad, de oproep komt nog een keer.  Of we een mijl afstand willen houden tot het werkschip.  Inderdaad was onze koers ongeveer door hun schip heen.  Ze roepen vroeg op, waardoor een kleine aanpassing van de koers voldoende is.  Blijkbaar komt hier ook een windfarm.

Als ik na vieren dik ingepakt in zeilkleding de boot rustig door het water hoor klieven ben ik blijkbaar weer gewend aan het schommelen.  Het is ook 3 weken geleden dat we op hebben gevaren, dus het kan kloppen dat het weer wennen was.  Ook wennen is dat het maar geen zomer wil worden, maar goed af en toe hebben we wel mooie dagen.

Haven Sassnitz

Om 6 uur zijn we bij de haven van Sassnitz.  Het een hele grote haven, vroeger een veerhaven, nu in gebruik door de plaatselijke vissers, als jachthaven, en als uitvalsbasis voor (windfarm)werkschepen.  Het middendeel is voor de jachthaven, uiteraard aangelegd met subsidie van de EU.  Veel van de stadhavens waar we komen, zijn met EU subsidie opgeknapt of gerealiseerd. 

Hoewel de hele haven met een dam is afgeschermd staat er een vervelende deining in de haven.  In de box liggen we flink aan de lijnen te sjorren.  Dat had ik niet verwacht.

Zondag 23 juli

Als ik wakker word, is het niet koud buiten, en er staat een waterig zonnetje.  Mooi weer voor een ochtendwandeling langs de krijtrotsen ten noorden van Sassnitz.  Je kunt zien het flink heeft geregend, het klak is allemaal erg nat.  Op een plek is er een flink stuk kust naar beneden gekomen.   Na afloop van de wandeling moet ik eerst mijn schoenen en broek schoonmaken, anders blijven ze kalk wit.

Krijtrotsen bij Sassnitz

Om half elf ontbijten we.    Elly gaat even kijken bij de botenwinkel op de kade, en ze hebben inderdaad de reparatiesets.  Na nog een koffie gaan we aan de slag.  3 uur later werkt het weer, niet helemaal in een keer, maar uiteindelijk wel goed.  Het water loopt niet meer terug, en de pomp lekt niet meer.  Mission accomplished.

Ik haal nog even wat boodschappen in het stadje terwijl Elly de toiletten schoonmaakt na onze klussen.  Veel is er in de stad niet te zin, witte villa’s en hotels en groot strandhotel.  Op de foto het mooiste gebouw wat ik zag, een groot hotel.

Hotel Sassnitz

Tegen zeven uur komt er plotseling een onweersbui opzetten, nu uit het westen.  Krijgen we toch nog wat van de voorspelde regen.  Volgens het weerbericht zou het de hele dag regenen, maar dat is dus meegevallen.

Inmiddels is de tekst voor de website weer bijgewerkt.  Nu de plaatjes nog en dan kan hij weer online.

Woensdagochtend vertrekken we uit Wolgast. Er staat een zwakke wind uit oostelijke richting. Ons doel vandaag is Ueckermünde, ten zuid-oosten van Krummin aan de Kleines Haff, dicht bij de grens met Polen. We vertrekken om 9:20, en moeten om 12:45 de brug opening van Zecherin, de laatste van de 3 op de Peenestrom. We binnen op het zeil, maar de wind is zwak en variabel, dus de motor moet ook nog al eens bij.

Brug Zecherin

Eenmaal voorbij de brug motoren we naar de Kleines Haff. Onderweg komen we langs de verwoeste brug van Karnin. Deze brug is in 1932 gebouwd als kopie van de Maasbruggen in Rotterdam, en in 1945 opgeblazen door de Duitsers om de opkomst van de Russen te vertragen. Nu staat hij er als oorlogsmonument.

Brug-monument Karmin

De geul van de Peenestrom naar het Kleines Haff is smal, en voor ons niet bezeild. We motoren dus verder tot we open water hebben. Het laatste stuk naar Ueckermünde kan dan weer wel op het zeil, met een noordoosten wind lopen we mooi naar de haven. Op het wat grotere water staat ook meer wind dan in de beschutte geultjes.

Stadshaven Ueckermünde

We zijn om 4 uur in de stadshaven van Ueckermünde. Een mooie plek aan de kade, met walstroom. Het weer is lastig, de voorspelling is voor later in de middag onweer, en morgen ook. Maar het is vooral zonnig….  Het lijkt dat we dezelfde kermis treffen als eerder in Wieck, het reuzenrad lijkt in elk geval identiek.

In mijn libellen veldgids staat het Biosfeerreservaat Schrofheid-Chorin als een goede plaats om veel soorten libellen te spotten. We gaan proberen een auto huren om daar eens te kijken. Nu is Ueckermünde niet het centrum van de wereld, maar volgens Google heeft een van de plaatselijke garages ook huurauto’s. Ik fiets erheen, en inderdaad hebben ze een auto. Helaas is die donderdag al gereserveerd, maar vrijdag kunnen we hem wel huren. Dat doe ik dan maar, hebben we donderdag een vrije dag.

Donderdag 20 juli

Om 7 uur wordt ik wakker van een zacht regentje op het dek. So much voor de voorspelde onweersbuien. Ik maak er een werkochtend van, en maak goede voortgang met een programma.

Ueckermünde Heide?

Voor de lunch haal ik verse broodjes bij de bakker op de hoek. Dat is het voordeel van een stadshaven, de voorzieningen zijn vlakbij. Inmiddels is het zonnig en lekker weer. Na de lunch fiets ik een rondje, ik ben benieuwd wat de Ueckermünde Heide is. Het wordt een leuk fietsrondje voor boerenlandschap en bos, maar heide in de Nederlandse betekenis zie ik niet. Het is best mooi (productie) bos, maar er is niet veel fotografeerbaar leven. Je hoort wel wat vogels, maar zien is iets anders.

Rivier de Uecker

Als ik wat verderop de Uecker oversteek, is het daar wel druk met kleine libellen (waterjuffers), vlinders en andere insecten. Onder andere landkaartjes, een vlinder soort die zo heet omdat de onderkant van de vleugel op een landkaartje lijkt. Verder is het toch vooral een boerenlandschap, met veel graanvelden.

Marktplein Ueckermünde

Om 15:30 moet ik weer aan boord zijn voor een conference call, zo heel af en toe moet dat ook.  Daarna lopen we een rondje door de stad en doen we inkopen bij de Lidl. Het voorspelde onweer is er nog steeds niet, we kunnen dus mooi nog wat eten op het marktplein. Ueckermünde als stad is niet vergelijkbaar met de Hanze steden die we eerder bezochten, het is gewoon een provinciestadje. Wel met een wat ouder centrum, maar niet heel speciaal.

Vrijdag 21 juli

Om 9 uur kunnen we de auto halen, dus we ontbijten daarvoor. In de libellengids staat als speficiek advies een klein meertje bij Metzelthin in de buurt van Templin. We vertrekken om 10 uur die kant op. Het is minder dan 100 kilometer, maar wel veel over kleinere wegen, dus het duurt wel even. Onze eerste stop bij twee meertjes naast de weg is voor de muggen een groot succes, maar voor ons wat minder.

Steißsee

Daarna gaan we naar de aangeraden Steißsee. Dat is een betere plek, minder muggen en meer vlindertjes. Het meertje is benaderbaar via een water-inname weg (Löschwasser entnahmestelle), naar ik aanneem in gebruik bij de boeren voor irrigatie. De oever van het meer is niet echt bereikbaar, het zijn brede rietkragen waar verder geen pad is. Eigenlijk moet je de meertjes dus met een bootje en laarzen bezoeken… We maken een paar plaatjes van het meer, maar libellen zien we er niet.

Fietspad

Vanaf onze parkeerplaats staat er nog een andere Löschwasser entnahmestelle aangegeven, we gaan eens kijken waar dat ons brengt. Na een stukje fietspad volgen we het zijpad naar een ander meer. We zien veel paddenstoelen in het bos, daar is het een goede zomer voor denk ik met alle regen.

Paddenstoel

Via Templin gaan we naar het NABU-Erlebniszentrum Blumberger Mühle, waar ook informatie zou moeten zijn over het gebied. Het centrum valt nogal tegen. Ze hebben een parkje met velden, riet en poeltjes die denk ik ooit bedoeld waren om vlinders, libellen en vogels te lokken en te kunnen bekijken. Maar het geheel is flink overwoekerd en er is niet veel te zien.   

Boktor

Na het centrum rijden we terug naar de haven. Jammer dat we niet de bijzondere natuur hebben gevonden die ik me had voorgesteld. Toch wel leuk om zo een wat ruimer stuk van de omgeving te verkennen en een indruk te krijgen van het Duitse platteland.

Vuurwerk

’s Avonds is er een vuurwerkshow in het centrum, en dus ook vlak bij onze boot.  

Maandag 17 juli

Als ik wakker word is de lucht strak blauw. Tegen acht uur haal ik vers brood en doe ik nog een rondje stad om wat foto’s te maken met zonlicht.  In de tussentijd klopt de havenmeester op de boot voor de nota.  Dan is hij dus te vroeg.  Een uurtje later komt hij opnieuw langs, dan ben ik weer terug.

Bootjesverhuur in Wolgast

In de vaargids wordt Krummin aangeraden als een leuk haventje.  Als we het googlen maken ze trots reclame voor hun nieuwe douche en toiletgebouw, dat er inderdaad erg mooi uitziet op de foto’s.  Bovendien hebben ze een wasmachine en droger volgens de website.  Dus Krummin is de volgende bestemming, op zo’n 7 mijl van Wolgast.    We volgen het vaste recept: met de motor de haven uit een stukje tegen de wind in, en verder met de genua  op het gemakje naar Krummin.  Met de westenwind is alles weer bezeild.

Steiger in Krummin

Als we in Krummin aankomen ziet het er anders uit dan we ons voorstelden.  De douche is heel mooi, maar de steigers zijn bijzonder.   Er zijn twee steigers met palen, boxen dus.  De afstand tussen de palen is per box verschillend, dus we moeten inschatten of we passen.  De eerste box die we proberen is duidelijk te smal.  De tweede past wel.  Als we achteruit de box invaren staat er een heel ontvangstcommittee om onze lijnen aan te pakken.   Achteruit invaren is not done in deze haven merken we, we zijn de enige.  De steiger is ook zo hoog dat je makkelijk vanaf de boeg kunt afstappen.

Havenrestaurant Krummin

Het havenkantoor / cafe / restaurant is aan het einde van de steiger.  We worden vriendelijk ontvangen, en er nogmaals op gewezen dat we net zoveel en zolang mogen douchen als we willen.  En inderdaad is er een wasmachine.  Op de steigers is gratis water en stroom.

De wasmachine is ook weer bijzonder, een programma duurt bijna drie uur.  Gelukkig droogt de was wel goed, waardoor Elly toch nog twee trommels was kan draaien en verwerken.  Morgen verder.

Grauwe Klauwier

Gilbert fietst nog een klein eindje langs de oever van de Krumminger Wiek, de inham waar Krummin aan ligt (verrassend hè?).   Aan de kant van de Wiek is een brede rietkraag, aan de landkant landbouwgrond.  Allemaal niet heel speciaal.  Wel leuk dat ik onderweg een jonge grauwe klauwier spot.

Dinsdag 18 juli.

De dag begint met wolken.  Ik maak teksten voor de website en werk een beetje, en daarna maak ik het dek van de boot weer een keer schoon.   Elly gaat verder met de was, en maakt de boot aan de binnenkant schoon.

Het restaurant in de haven rookt vandaag zalm.  Het lijkt dat het havenbedrijf vooral leeft van fietsers die langskomen om een hapje te eten.  Het ruikt erg lekker, maar wij hebben al veel proviand ingeslagen, dus deze ronde slaan we over.

Weg naar Krummin

In de loop van de dag wordt het weer gestaag beter.  ’s Middags ga ik een rondje fietsen op zoek naar vogels, vlinders en wat er verder vliegt.  Dat levert een flink aantal leuke foto’s op, waaronder een nieuwe vlindersoort voor de collectie.

Zweefvlieg

Ook mooi, maar moeilijker op naam te brengen, zijn de vele soorten zweefvliegen die er zijn.  Je vindt ze ook in Nederland, een deel van de bijen en wespen die je als leek ziet zijn zweefvliegen.  Ze meest heel klein, en erg fotogeniek vind ik.  Je kunt ze herkennen aan het feit dat ze stil in de lucht hangen rondem planten.

Woensdag 19 juli

De dagen begint volstrekt windstil, het water is compleet vlak en de windmeter geeft 0.0 knopen wind aan.  Dat klopt helemaal. 

Windstille ochtend

Om half acht komt de wind dat ineens, met een hele rustige windkracht 3 overigens.  Een mooi windje om ons naar de volgende brug te laten drijven.

Als we om 11:20 vertrekken is het warm en stil weer. We varen op de motor de haven uit in absolute windstilte. Ons plan was om naar Wolgast te varen, maar het is eigenlijk meer weer om voor anker te gaan liggen. We zetten de motor uit en nemen een kopje koffie om te kijken welke kant we opdrijven, en waar we kunnen ankeren.

Windstilte

Normaal is het open water van de Greifswalder Bodden ongeschikt om te ankeren, maar met de voorspelde oostenwind lig je beschut onder de kust bij haventje van Lubmin. En dat is bezeild, het is 4 mijl, een afstand die we in 2 uur moeten kunnen afleggen. Een mooie gelegenheid om het grootzeil te proberen. Zo gezegd, zo gedaan.

Ankerplaats bij Lubmin

Om half drie liggen we voor anker, ruim uit de kust op 5 meter diep water. Uit de wind in kuip is het hoogzomer, met de oostenwind zitten we in de zon in de kuip.
De zonsondergang is heel mooi, de zon gaat als een grote rode bal onder.

Zonsondergang boven de Bodden

Zaterdag 15 juli

Het is windstil als ik wakker wordt. De boot ligt naast het anker, nu met de kuip naar het oosten. ’s Nachts was de wind blijkbaar westelijk.

Windstille ochtend

Gilbert doet niet zo veel, Elly slaapt uit en gaat daarna aan de gang met de handwas en beddengoed.  ’s Avonds zien we grote groepen ganzen overvliegen.

Zondag 16 juli

Voor zondag wordt een mooie ochtend en een natte middag voorspeld. Dus zetten we de wekker om ‘vroeg’ te vertrekken. De wind is nu zuidwest, goed om vrijwel het hele stuk van 16 mijl naar Wolgast te zeilen. Met 10 knopen wind kunnen we het grootzeil net weer een beetje harder laten werken.

Grote groep aalscholvers

Als we het anker aan het lichten zijn, komt er een hele grote groep aalscholvers voorbij. Ik denk wel 1000 vogels. Ik kan me niet zo goed voorstellen wat het voordeel is voor aalscholvers om in zo’n grote groep te vliegen, dan moet er ergens in de buurt echt ontzettend veel vis zitten.

Het eerste stuk is voor de wind om de ondieptes heen (de Freesendorger Haken) , we doen anderhalf uur over deze 6 mijl. Maar daarna kunnen we aan de wind door de vaak smalle geulen van de Peenestrom naar Wolgast.

Oevers van de Peenestrom

We moeten een paar kleine stukjes te motor bijzetten om (vrijwel) tegen de wind in te varen, maar we kunnen tot kort voor de brug bij Wolgast op het zeil. En het grootzeil houd het goed, bij Wolgast kunnen we het zonder problemen neerhalen.  Voor de brug zien we een zeearend die de oevers afzoekt.  Beetje ver weg, maar toch wel leuk.

Zeearend

De timing is goed, als we voor de brugopening van 12:45 aankomen spettert het een beetje, maar we kunnen grotendeels droog aanleggen. De stadshaven van Wolgast heeft een mooie nieuwe (lage) kade, met elektriciteit. Het is allemaal mooi gemaakt om de jachten te plezieren. Helaas is er geen toilet/douchegebouw, en het is ook net duidelijk hoe je moet betalen. Wel dat het een euro per meter kost.

Stadshaven Wolgast

De vaarwijzer is niet zo positief over Wolgast, en inderdaad is het een stuk kleiner dan Stralsund of Greifswald. Toch heeft het plaatsjes wel zijn charme, en is er (inmiddels?) best veel opgeknapt. Ook hier een mix van vakwerkhuizen en andere bouwstijlen. Opvallend zijn een aantal hele grote panden, die van het stadskantoor bijvoorbeeld.

Stadskantoor Wolgast

Ook is duidelijk dat hier nog werk te doen is, pandjes genoeg die duidelijk nog niet aan de beurt zijn geweest. Uit een plakkaat blijkt dat de stad wel een actief saneringsprogramma met subsidies heeft voor panden in het centrum, zelfs voor nieuwbouw. Hier, en ook in Stralsund en Greifswald valt op dat ze nieuwe panden in stijl neerzetten, ze vallen niet erg uit de toon.

Wolgast

Jammer genoeg kunnen we ’s middags niet echt van de stad genieten, daar is het te nat voor. Wel doen we weer boodschappen zodat we er een tijdje tegen kunnen met het proviand. ’s Avonds maken we zalmsalade voor de volgende dagen, en bakt Elly gehaktballen.