Laboe – Vitte (woensdag 28 juni – zondag 2 juli)

Na de lange dag varen maken we van de woensdag een wasdag.  Eerst de boot, en daarna de kleding van de afgelopen weken.  Dat houdt ons de hele middag bezig.  Met de was is er altijd wel wat, soms is er geen machine, ruzie over machines, of niet werkende machines.  Dit keer het laatste.  Maar uiteindelijk lukt het om twee machines en de handwas allemaal te doen.  Helaas trekt het aan het einde van de middag dicht, waardoor we ’s avonds met een boot vol vochtige was zitten. 

Donderdag begint mooi, maar eindigt in steeds meer nevel en regen.  Elly houdt zich verder met de was bezig en ruimt de boot, Gilbert fietst een rondje en werkt wat aan de website.  En we halen een nieuwe haak voor het eerste rif, een steviger versie nu.  Vrijdag wordt dauerregen voorspeld, dat wachten we dan maar hier maar af.   Elly bakt een cake en leest de website concepten.  Gilbert werkt op zijn laptop.

De voorspelling is dat zaterdag ook nog met regen begint, maar dat het daarna opklaart.  We vertrekken rond de middag, richting oosten.  Met de noordwesten wind moeten we richting Rødbyhavn of misschien Gedser kunnen varen.  Heiligenhafen durven we nog steeds niet aan vanwege de brug naar Fehmar die je dan moet passeren.  Na een klein stukje op de motor zeilen we hoog aan de wind het Kieler Fjord uit, richting Deense kust. 

In de loop van middag breekt de zon door (goed), gaat het minder waaien (niet goed) en wordt de wind noordelijker (niet goed).  Het netto resultaat is dat we vrijwel stil liggen bij de noordwest punt van Fehmar.  We varen het laatste uur op de motor naar Rødbyhavn.

Rødbyhavn is de Deense veerhaven voor de Vogelfluglinie vanuit Fehmar, met elk halfuur een grote veerboot.  Er is ook een kleine werk-/vissers-/jachthaven, waar je een nacht kunt liggen aan de kade.  Er zijn heel weinig bolders, maar het wel een mooie plaats direct achter een kleine duinenrij.  De haven heeft ook een scheepswerkplaats die zich lijkt te richten op restauratie van oude schepen.   Afrekenen gaat via de Harba-app.  Daar kun je ook alle kleine Deense haventjes vinden die mee doen met het systeem.  Om dat mogelijk te maken is er ook gratis wifi.

Opvallend is dat je de veerboten amper hoort aankomen.  Ze varen heel rustig de haven in, en kunnen blijkbaar zonder boegschroeven de fuik invaren.

De volgende dag zou er circa 20 knopen (windkracht 5 à 6) westenwind moeten staan, geschikt om een lange tocht voor de wind naar Vitte te maken.   ’s Nachts hoor ik wel heel veel wind, er staat dan 30 knopen (windkracht 7).  Daar slaap ik toch minder goed van.  

Om half tien vertrekken we met een stevige zuidwesten wind.  We moeten eerst om een groot windmolen park heen.  Dat is om, maar wel goed om snelheid te maken.  Met de kotterfok en een rif in het zeil lopen we 7.5 knoop.  Rond de middag draait de wind naar west, de snelheid loopt dan te ver terug, minder dan 5 knopen.  We zetten volle zeilen op en lopen dan weer ruim 6 knopen.  Als we voorbij de windmolens en Gedser zijn gijpen we met de boombrake om noordwestelijk om het verkeerscheidingsstelsel heen te varen.    

Om half drie, tijdens het oversteken van het verkeerscheidingsstelsel krijgen we er nog wat zon bij.   De wind neemt ook steeds meer toe, we gaan op alleen het grootzeil verder.  Uiteindelijk blijft een beetje op en neer gaan met de wind en golven.  Rond zessen zitten we in een rustig stukje zodat Elly kan koken.  

Om 8 uur zijn we bij de vuurtoren van Hiddensee.   Om bij Vitte te komen moeten we eindje motoren door smalle geultjes, dus het zeil moet nu gestreken worden.  Normaal is dat geen probleem, maar nu wil één van de karretjes aan de mastrail niet naar beneden.  Dat is lastig, met deze wind is het geen sprake van dat we met zoveel zeil naar een haven kunnen.  Even denk ik ‘dat wordt de Seenotretters bellen’. Toch nog maar een kijken.  Het karretje blijkt zichzelf klem te zetten als het zeil valt, maar kan wel bewegen als het zeil strak staat.  Daar kunnen we wat mee: Elly laat het zeil heel langzaam zakken terwijl ik het strak houd.  Het duurt even op een flink stampende boot (recht tegen windkracht 6 in op zee), maar het lukt.

Als het zeil binnen is, varen we naar de haven van Vitte, waar gelukkig een de kade terecht kunnen.  Klus geklaard, 76 mijl opgeschoten en morgen zien we wel verder.