Bruinisse – Stellendam

Na de reparaties komen Maxime en Ilja aan boord om mee terug te varen naar Stellendam. Ik haal nog even proviand bij de supermarkt, meer dan genoeg voor een paar dagen.

Als ze aankomen spettert het een beetje, maar dat mag pret niet drukken. Ilja heeft veel gevaren op kleine bootjes, en is heel benieuwd hoe het nu gaat op zo’n grote zeilboot.

We beginnen met de Grevelingen sluis, een kleine sluis vooral voor de pleziervaart van de Grevelingen naar de Oosterschelde. De wachttijd is kort, schutten gaat soepel. Direct na de Grevelingen sluis de Krammersluizen voor de beroepsvaart. Daar kun je uren moeten wachten, maar ook hier kunnen we zo doorvaren. De sluismeester is heel vriendelijk en informatief over de marifoon. Lastig alleen dat de handmarifoon defect is, om te communiceren moet ik nu naar binnen. Tijd dat SIMRAD nu eindelijk de nieuwe accu’s voor de handmarifoon gaat maken, dan is dat probleem ook weer opgelost. Maar gelukkig kunnen de matrozen dan varen als ik binnen ben. De krammersluis schut ons samen met één ander jacht, zonder beroepsvaart. Heel rustig.

Eenmaal de sluis uit hijsen we de zeilen, voor het eerst dit jaar. Met halve wind en later een bakstag windje varen we het Volkerak af. Om half vier komen we aan bij de Krammersluizen, maar daar zit het minder mee. We kunnen niet meer met een schutting mee voor de spitssluiting, dus dat wordt 7 uur op zijn best krijgen we te horen over de marifoon. De sluismeter raadt ons aan een rustig plekje te zoeken bij de sportsluis om te wachten. We besluiten voor anker te gaan, nog rustiger en leuker.

Het geeft mooi tijd om een aardappel-spinazie-ei schotel voor te bereiden en klaar te maken. Als het in de over staat gaan de dames het water in. Het is niet heel warm, maar het is wel deel van de experience: zwemmen in het zoete water van het Volkerak.

Even later roep ik de sluis nog een keer op om te vragen hoe het staat. De verwachting is dat we even na zeven uur de sluis in kunnen. We gaan anker op en zorgen dat we om kwart voor zeven zijn. De sluismeester waarschuwt dat we misschien niet mee kunnen: de brug mag niet open bij windkracht 7 of meer, en dat is zo’n beetje wat het is. Inderdaad, 30-35 knopen op het moment dat we de sluis in zouden moeten, dat wordt het niet. We maken vast aan het hellingwerk, en wachten op betere tijden. Omdat er veel wind is voorspeld, zou dat pas morgen kunnen zijn dacht ik. Maar tegen half negen worden we weer opgeroepen; de wind is gezakt naar windkracht 5 tot 6, en dan kunnen ze weer draaien. Dat valt uiteindelijk mee.

We proberen de stadshaven van Willemstad voor de nacht, maar die is vol. Dan maar de Batterij, de haven waar de zeilschool van TipTop is gevestigd, waar we onze eerste lessen hebben gevolgd van instructeur-oprichter Ruud. De haven is bomvol, maar we vinden een plekje. Makkelijk invaren is het niet, maar het past precies.

Als ik de volgende ochtend ga betalen staat Ruud in het deurgat met een sigaretje. Met een kopje koffie praten we even bij. Leuk. Het weer is minder leuk, veel wind en regen. Volgens buienradar zou het vanaf een uur of elf droog moeten worden, dus we plannen de brugopening van 12:00 te nemen. Die brugopening halen we helemaal, maar buienradar had het ernstig mis. Windkracht 5+ uit het zuidwesten met zware buien.

We varen tegen de wind op de motor naar Den Bommel, en hijsen dan het grootzeil (met het tweede rif) en we zetten de kotterfok. Ruim voldoende om helling te maken. Helaas niet de beste combinatie om scherp te zeilen, en dat is eigenlijk wel nodig gezien de windrichting. We zeilen, met een paar keer kruisen, tot net voorbij Middelharnis. De wind neemt toe, draait nog verder richting west. Het is mooi geweest, het laatste stukje doen we op de motor.

Onderweg heeft het display van de AP24 unit het begeven. Vorig jaar zat er vocht in het display, wat na een aantal dagen weer wegtrok. Nu ging het scherm helemaal op zwart, maar de functies doen het nog wel.

Als we aanleggen wordt het een beetje rustiger en lichter. Het einde van de middag is best aardig, mooi om de zeilpakken en schoenen een beetje te drogen.

Ilja tracteert op een drankje in het restaurant, leuk en lekker.

Als we ’s avonds gegeten hebben horen we ineens veel wind overkomen. In een paar minuten draait de wind van WZW 4, naar HW 7, dik 30 knopen! In een jachthaven geeft dat veel lawaai.

De volgende ochtend heeft de AP24 het begeven. SIMRAD lijkt de oude voorraad te dumpen, dus gelijk maar een nieuwe besteld. Update: Na een paar dagen in de zon is de AP24 weer de oude. Waterdicht is hij daarmee niet geworden natuurlijk, maar het is dan wel een goede spare voor binnen.

Donderdagochtend maken Maxime en Ilja american pancakes met bosbessen. Lekker ontbijt dus. Daarna gaan we allemaal met OV naar huis.