Newtown River

Zaterdag 30 juli

Vanuit Poole gaan we terug naar de Solent, naar de Newtown River.  We hebben nog een mooie vrijwel windstille ochtend in de baai van Poole.   De voorspelling is dat er ’s middags wat wind komt.  En voor de stroom moeten we om twee uur we, dus dat komt mooi uit.

Nadat we de baai uitgemoterd zijn, komt er inderdaad wat wind.  Al snel hebben we mooi weer om te zeilen, een rustige zuidwestenwind.  Met de stroom erbij lopen we ruim 6 knopen op het zeil.  Helaas blijkt het log niet te werken, dus we kunnen de snelheid door het water niet meten.   Dat is op zich niet zo erg, maar ik had me nooit gerealiseerd dat de snelheid van het log ook nodig is om de ware en schijnbare wind te meten.  Nu hebben we alleen de schijnbare wind, wel logisch eigenlijk, maar ook lastig.

Meestal is het een kwestie van een stukje wier of zo in de log (een klein schoepenradje onder de romp), maar deze keer gaat hij niet makkelijk los.  Zelfs niet als we bij Wight in de turbulenties terecht komen van Hurst Point.  Dat is het punt waar het water de Solent in- en uitstroomt.  Het ziet er uit als een verzameling draaikolken, en dat is het ook, maar toch geeft het zo maar 3 knopen (5 km) stroom mee.  Dat is veel.

 

Om 7 uur ’s avonds komen we aan bij de Newtown River, ongeveer met halftij.  Dat is gunstig, dan kun je  nog een beetje zien waar de ondieptes liggen.  We ankeren op Clamerkin Lake.   Bij onze eerste poging liggen we tegen een zandbankje met het zwaard, met de tweede plek is wel goed.   Het is er erg druk, in de hele rivier liggen zeker 100 passenten boten voor anker.

We zien de zon mooi ondergaan boven de Solent.  Ook na zonsondergang zie je het licht van de zon nog verder naar het noorden trekken met rood avondlicht.  Ik had dat nooit zo bewust gezien.

Zondag 31 juli

Het is een volledig windstille zomerochtend.  De Newtown Estuary is een natuurreservaat aan de zuidkant van Wight.   Ooit was het een havenstadje, nu is het een natuurgebied voor de vogels en de toeristen.

Ik vaar een eindje verder de kreek voorbij Clamerkin Lake op met de bijboot, genietend van de het mooie ochtendlicht en het verstilde landschap.  Er liggen weliswaar heel veel boten voor anker, maar slechts heel weinig mensen gaan ook met hun bijbootje of kano verder de kreek op.  Dus vaar ik alleen op een spiegelgladde kreek.  Dat levert mooie plaatjes op.

Daarna doen Elly en ik een wat grotere ronde, tot de bordjes ‘do not pass’ bij het militaire schietterrein aan het einde van de kreek.  Het schietterrein lijkt een concours over de kreek en de heuvels.  Ook al is het zondagochtend en stil, we draaien toch maar om.  Een verdwaalde kogel is niet leuk.

Terug bij de boot varen we door naar de westzijde van het gebied, waar de kreek wel een op een rivier in het regenwoud lijkt.

’s Middags blijven we op de boot, er staat veel wind, wij hebben opnieuw het inmiddels bekende weer: stevige westenwind, niet warm.  ’s Avonds komt de havenmeester/beheerder van de Newtown Estuary langs om te vragen of we een vrijwillige ankerbijdrage willen leveren.  Dat stond ook in de vaarwijzer, en inderdaad is dat dus hoe het gebied (mede) onderhouden wordt.   Als je aan een boei ligt is er een boei-fee, anders een vrijwillige bijdrage.  Het werkt wel.