Witkopgors

Zo af en toe is een trekvogeltje helemaal de weg kwijt.  Zo ook de witkopgors die al een paar weken op een klein stukje schor aan de Oosterschelde dijk bij Wilhelminadorp bivakkeert. Het vogeltje trekt dagelijks zeker 100 vogelaars, die allemaal proberen een plaatje te maken, of in elk geval het beestje te spotten.   Best wel bijzonder dat het beestje na zo’n lange tocht dan ineens weken op een plek blijft hangen.

Als we aankomen horen we dat er maar een vogeltje in het schor zit, de witkopgors.  Zo af en toe laat hij zich even zien.  Even komt hij (of zij) aan onze kant van het hek, maar af snel is hij weer terug achter het hek.  Na een goed half uur gaat een van de vogelaars toch maar eens kijken bij hek, en inderdaad, het vogeltje zit er vlak achter.

Dan moet het ook mogelijk zijn om een foto te maken, dus ik ga naar het hek, op veilige afstand.  Nog steeds niet makkelijk om de vogel te vinden, maar hij zit tussen de rode handschoen de fles… Er ligt veel afval op het schorretje.

Helaas komt de witkopgors amper in vol zicht, dus het is een beetje behelpen met de foto’s.  Maar met 600mm en heel veel pixels in de camera wordt het toch nog een aardige foto.

Het is geen kleurrijk vogeltje, ik zou de soort zelf nooit hebben vaststellen met mijn vogelgids.  Er zijn veel soorten gorzen die in het hoge noorden broeden en dan in de winter naar een gematigd klimaat trekken.  De witkopgors komt voor ten oosten van de Oeral, en overwintert niet westelijker dan de Kaspische Zee in Rusland.  Aldus Cheil Jacobusse van het Zeeuws Landschap.