Isle of Wight – Middelburg

Donderdag 4 augustus

De voorspelling is dat de wind minder wordt, maar wel westelijk blijft. Goed weer dus om verder te gaan richting Nederland.  Onze eerste etappe voert naar Eastbourne. We moeten wachten tot er voldoende water is, laag water is echt heel laag.  De drempel voor Bembridge valt met laag water droog, en ook in de haven blijft weinig water over.

Het vertrek is nog even lastig; de wind blaast ons stevig naar de steiger.  Gelukkig trekt de boegschroef het net, met wat gas achteruit erbij.  Om half elf varen we met een mooie windkracht 5 in de rug de Solent uit.  En gelukkig doet de log het weer, het wieltje is blijkbaar weer losgeschoten.

Na een kleine twee uur komen we bij de Street en Boulder boeien, die een poortje vormen voor een shortcut langs de kust.  De route voor de grote vaart loopt om zandbanken heen.  Als we daar eenmaal door zijn trekt de wind aardig aan (25 knopen, toch een dikke 6), en gaat de stroom gaat lopen.  Samen met het ondiepe water geeft dat flinke golven, eerder 3 meter dan de voorspelde 1 meter.

In eerste instantie heeft de stuurautomaat er moeite mee, maar als ik de reactiesnelheid verlaag gaat het een stuk beter.  Zo af en toe zet een golf ons nog opzij, maar een niet vaak mer.  Eenmaal worden we op de golftop gezet en maken we een zijwaartste schuiver.  Dat was wel spectaculair.

Als doende voeren we steeds minder zeil, en schommelen we behoorlijk met de wind die vrijwel recht van achter op de boot inloopt.  We zijn dan ook blij als we om negen uur met het laatste licht in het sluisje van Eastbourne een plekje krijgen.   De havenmeester in de sluis vertelt dat mensen met kleine bootjes het zwaar hebben gehad, dat geloven we direct.  Dit soort dagen is het wel makkelijk om een grote zware boot te hebben.  ’s Avonds eten we wat bij de Thai op de haven; even vast grond onder de voeten.

Vrijdag 5 augustus

Na een dag met veel wind nemen we een dagje rust in Eastbourne.  De haven van Eastbourne is onderdeel van een grote woonwijk, waar veel appartementen met zicht op zee of zicht of haven zijn. Vanaf zee ziet het er nog wel ruig uit.

Echt gezellig is het niet, maar het is wel goed beschut, en er is een grote supermarkt naast het complex. Jammer genoeg is er geen winkel met watersportartikelen, ‘next year ..’.  Ik dacht er wel één gevonden te hebben op een halfuurtje fietsen, maar dat was een webwinkel met grote teksten op de deur ‘please do not ask’.   Hebben we dus ook niet gedaan.  Het viel ons overal op dat de Engelsen niet zo subtiel zijn met de teksten op borden, vaak zijn de teksten best agressief.  Dat klopt niet met mijn beeld van subtiel formulerende Engelsen.  Misschien wel met het beeld van de Brexit beweging.

Zaterdag 6 augustus

Vanaf Eastbourne naar Vlissingen is ongeveer 24 uur varen.   Dat kunnen we doen in een aantal dagtochten, maar eigenlijk hebben we niet zo’n trek om weer in Dover of Calais tegen kademuren aan te kijken.  En omdat ik graag nog een keer een nacht door wil varen, gaan we de tocht in een dag proberen te doen. We vertrekken om 8 uur in de ochtend met laagwater uit Eastbourne.  Als we weggaan is er een beetje wind.  We zetten het zeil, maar als snel zakt de wind weg een motoren we langs de kust.   Hastings is de eerste grote plaats.  Net als in België is een groot deel van de kust volgebouwd.

Om elf uur is weer wind, en kan de motor uit.  We zeilen met de wind in de rug (niet zo hard dus) richting Dungeness.  Een half uurtje voor de kaap krijgen we bruinvissen naast de boot.  Altijd bijzonder, maar moeilijk om te fotograferen.

De oversteek naar Calais maken we iets meer naar het noorden, ter hoogte van Folkestone.   Inmiddels hebben we de stroom goed mee, en gaan we dik 7 knopen, nog steeds met wind in de rug.  Zoveel in de rug dat we een stukje met een melkmeisje varen, plat voor de wind.  Erg comfortabel is dat niet met golven die er staan.

De oversteek van de scheepvaartroute gaat met halve wind, en dwars op de stroom.    We beginnen ter hoogte van Folkestone en  varen langs het lichtschip dat de Varne zandbank in de scheepvaartroute markeert.  We komen even ten zuiden van Calais uit bij Cap Blanc Nez.

Het weerbericht heeft het over mogelijk windkracht 6 later in de nacht, dus we besluiten op safe te spelen en de kust te volgen langs de havens van Duinkerken, Nieuwpoort, Oostende en Blankenberge.   Voorbij Calais draait de stroom weer, en als dan tegen de nacht de wind ook nog minder wordt in plaats van meer zetten we de motor bij om in elk geval 5 knopen te blijven varen.   Als we voorbij Duinkerken zijn gaat Elly nog even slapen.

Ik houd de motor er nog bij, om op tijd te zijn om met de vloedstroom van de Schelde in te varen.  Als de stroom eenmaal gaat lopen komt er ook weer wat meer wind.  Zo lijkt het in elk val.  Om 3 uur ’s ochtends kan de motor weer uit, en zeilen we langs de Belgische kust verder.   Rond 5 uur zijn stroom en snelheid maximaal, we passeren Oostende met meer dan 9 knopen (17 kilometer).

Als we bij Vlissingen aankomen zien we zon mooi opkomen boven de stad.  Om half acht liggen we in de sluis, 22.5 uur na vertrek uit Eastbourne.  We varen in gelijk door naar Middelburg.  5 bruggen en 2 uur later leggen we aan in de stadshaven.

Na aankomst gaat Elly aan de slag om de boot schoon te maken.  Ik begin daar ook mee, maar na een uur duik ik toch mijn bed in om even wat te slapen na een nacht doorhalen.