Zeilen

Na onze vakantie hebben zijn we 4 september in de loop van de middag weer op de boot, met Jason en Maxime. Het is lekker weer met een NNO windje. Goed een uur na aankomst in de haven laten we ons naar Tiengemeten drijven en gaan daar voor anker. We doen er bijna 4 uur over, een zeer rustig tempo dus, hoewel er het laatste stukje wel iets meer wind komt.

Zondag doen we het net zo rustig: na de lunch ankerop, met de wind mee naar de naar Hellevoetsluis, en daar verder van de zon genieten. Om 7 uur lichten we het anker en gaan we richting huis.

Het logboek is dan gevuld met tekeningen voor horregaas dat we voor de kajuitingang willen laten maken. Op de natta HISWA hadden we de folders meegenomen van MariNet, dat leek ons wel wat. Als ik dit in december intik zitten de tekeningen nog steeds in het logboek, klusje dus voor de kerstvakantie om de bestelling te regelen. Kunnen we volgend jaar melden of het werkt.

Als het eenmaal najaar is, blijkt het seizoen snel voorbij. Ook dit jaar. Op 8 oktober zijn we op de haven na een maand met heel veel regen. We hebben een afspraak met Eric, en onze missie voor vandaag is het repareren van de koelkast. Als de accu's ook maar een beetje leeg zijn, schakelt de koelkast uit door zijn accu-beveiliging (om te voorkomen dat door de koelkast de accu's defect raken). De diagnose van de werf was dat er spanningsverlies moest zijn tussen accu en koelkast, en inderdaad bleek na uitbouwen van de koelkast dat er ruim 1 volt verloren gaat.

De uitbouw was niet zo simpel, vooral omdat we niet wisten wat er wel niet los kon. Uiteindelijk viel ons op dat er speling zat in de houten rand boven de koelkast. Deze rand bleek gekit, en kon losgewrikt. Daarna konden we de koelkast er uit halen. Er was geen sprake van corrosie, het 1 volt verlies bestond uit veel kleine beetjes verlies in de bekabeling en het schakelpaneel. Een simpele oplossing was er dus niet.

Eric stelt als oplossing voor om een extra kabel te trekken rechtstreeks van accu naar koelkast, met een relais dat wordt bediend door de 'oude' koelkast schakelaar. Dat is een elegante oplossing, waar we de kabels veel korter mee kunnen maken.

Achteraf vraag ik me af of nu de stroommeting van de accu's van slag raakt, omdat de koelkast nu rechtstreeks van de accu klemmen wordt gevoed. Dat blijkt niet zo te zijn, waarschijnlijk wordt de accu conditie gemeten op basis van de klemspanning.

Zaterdag is het mooi zeilweer, 10 - 15 knopen oostenwind. We besluiten te gaan kruisen op het Haringvliet, in plaats van de toch altijd lange tocht naar Breskens of Scheveningen. Na 3 uur kruisen gaan we voor anker bij Tiengemeten, ons standaard plekje als we alleen rust willen. In de kuip is het lekker warm: met de oostenwind zitten we in de zon uit de wind. Tegen zes uur koelt het als de zon wegzakt.

Zondag 10 oktober - de dag waarop de Antillen ophouden te bestaan. Bonaire is nu een bijzondere gemeente van Nederland. Als ik om 9 uur buiten kom is het mooi stil, het Haringvliet is nog helemaal leeg. Na de lunch laten we ons voor de wind terugblazen naar Stellendam. We eten nog aan boord in de haven. Het was ons laatste vaarweekend van het jaar. Waar blijft de tijd?

Zondag 17 oktober is het mooi weer. Jason en Gilbert gebruiken de dag om de zeilen eraf te halen voor de winterberging. We maken de nodige foto's zodat we komend jaar weten hoe het ook al weer zat. Het blijkt dat we nogal wat kogeltjes kwijt zijn van de onderste twee karretjes (Racnor 10), die moeten we dus bijbestellen. Ook de meeste bouten moeten vernieuwd worden; van de schroefdraad is niet veel meer over. Elly begint ondertussen met de winterschoonmaak.

Vrijdag 22 oktober brengen we de zeilen naar de winterberging voor controle en opslag. Dit jaar heeft de UV strip minder geleden, dus veel reparatie zal er niet nodig zijn. We tanken ook de diesel weer vol, en maken de watertank leeg en open. Hoewel er veel redelijk wat corrosiemateriaal op de bodem ligt, is het filter dit jaar schoner gebleven. Het blijft wel raar om corrosie in de watertank te hebben, eigenlijk verwacht je een netjes vlak aluminium zoals van een pannetje. Misschien wordt het ooit nog zo.

Als we in november op Bonaire op vakantie zijn, zien we een Allures 44 liggen voor de kade bij Kralendijk. Dat is wel heel toevallig, zou het misschien een Nederlandse boot zijn van mensen die we kennen? Helaas kunnen we geen vlag of naam zien. De volgende dag is wind wat gedraaid, en kunnen we naam wel lezen (met fototoestel als verrekijker...). Het is de Finistere, van Ko en Marjolein die op onze boot zijn geweest voor dat hun boot werd afgeleverd.

Gilbert zwemt erheen, en treft Marjolein alleen op de boot. Even later komen Ko en Pieter ook aan met het bijbootje, en halen ze Elly op van de kade. Leuk om even bij praten met mensen die onze droom al hebben waargemaakt. Een paar dagen later doen we een rondje Bonaire met hen. Toch weer een kleine wereld!

Uiteraard wisselen we ook praktische ervaringen uit. Ko heeft bijvoorbeeld een hele praktische manier bedacht om het hekanker te borgen op de spiegel door een gat te boren in de schacht. Zie de foto. Verder zijn ze heel blij met het hefmechanisme voor de bijboot, niet alleen om de boot op te hijsen, maar ook beugel om je aan vast te houden als je uit het water komt. De beugel blijft op onze verlanglijst staan.