Naar Bocas del Toro
Zaterdag 4:45 worden we opgehaald, dus de wekker staat om 4:00. Hoezo vakantie? Als we om 4:30 beneden staan, raadt de receptioniste van het hotel ons aan eerst nog maar even koffie te halen in de ontbijtzaal. Doen we. Als we om 4:55 nog geen busje zien, maar even bellen met Shana travel. Dan blijkt dat de bus voor 5:00 was besteld, het kwartierjes was marge van de organisatie voor de uitslapers. Maar het vliegveld is vlakbij, we zijn ruim op tijd ingecheckt. Om 6:30 vertrek, om 7:20 landing op Bocas del Toro, in de motregen. We krijgen paraplus om van de Fokker 50 naar het luchthaven gebouw te lopen. Als we onze koffers hebben, staat de taxi klaar.
Het hotel heeft de kamer klaar rond een uur of negen, dus we kunnen eerst nog even een uitsmijter halen als ontbijt bij een van de restaurants in de buurt. Menukaart a la Amerikaanse diner, met dezelfde koffie mokken. Alleen duurt het allemaal wat langer; we zijn duidelijk van de stad Panama city nu in het Caribische tempo beland. Elly heeft het na een tijdje door: je moet gewoon zelf je koffie refills halen.
Het hotel is ook heel anders: een koloniaal gebouw omgebouwd tot hotel. Vroeger was Bocas del Toro een belangrijk centrum voor bananenplantages, nu is het een feestoord voor jongeren. Veel hostels, ook hotels, en op de eilanden in de buurt de resorts voor de nog wat rijkeren onder ons.
Het weer is anders dan in Panama stad: veel bewolking, af en toe motregen, af en toe een beetje zon. Het is ook onvoorspelbaar, iedere dag kan anders uitvallen volgens de locals. Vandaag doen we het rustig aan, een beetje lopen door Bocas del Toro, kijken wat we verder doen, wijntje op een terrasje aan het water. We hebben een biertje gedronken bij Bocas del Toro restaurant, een goede plek om veel te eten afgaand op wat mensen naast ons krijgen. ’s Avonds hebben we gegeten bij Hotel Limbo on the Sea, veel vis keuze met kleinere porties. Op grond van de kaart leek een beter restaurant, maar ze kunnen het niet waarmaken vind ik. De vis is niet geweldig. Toen we er waren kwam er een jong stel (Duo Cascabeles) muziek maken: ze wilden van Mexico naar Brazilie, en die reis financieren met optredens. Ik kan het niet beoordelen, maar Elly vond het heel leuk. In elk geval waren ze heel verliefd, dat kon ik wel zien.
[wowslider id=”10″]
Follow me!
